نقش اولیای نه گانه در ترویج اسلام در اندونزی

گسترش اسلام در اندونزی همواره از موضوعات مبهم اما مهم در تاریخ این کشور به شمار رفته است. اگرچه ورود اسلام از مسیرهای مختلف و توسط گروه هایی چون بازرگانان عرب، ایرانی، گجراتی و چینی مورد توجه پژوهشگران بوده، اما نقش گروهی از مبلغان بومی به نام ولی سونگو (Wali Songo) در تعمیق و بومی سازی تعالیم اسلامی در اندونزی کمتر به صورت تحلیلی بررسی شده است. این پژوهش با رویکرد توصیفی تحلیلی و با بهره گیری از چارچوب نظری گفتمان دینی و بومی سازی فرهنگی، در پی بررسی شیوه های تبلیغی ولی سونگو و تاثیر آن ها بر پذیرش اسلام در میان بومیان اندونزی است. یافته های تحقیق نشان می دهد که موفقیت ولی سونگو در گرو به کارگیری روش هایی چون تئاتر دینی، آموزش تدریجی، استفاده از هنر، و تعامل با سنت های فرهنگی محلی بوده است. این الگو، نمونه ای موفق از پیوند میان دین و فرهنگ در فرآیند تبلیغ دینی به شمار می رود و می تواند الگویی برای دیگر زمینه های مشابه نیز باشد.

کلیدواژه ها:

اسلام در اندونزی ، ولی سونگو ، تبلیغ دینی ، بومی سازی دین ، گفتمان فرهنگی ، گسترش اسلام ، تاریخ اندونزی