شناسایی الگوی شکلی-هندسی مجموعه نقش جهان اصفهان به واسطه گونه شناسی اشکال پایه بصری از منظر مکتب شکل گرایی

الگوی شکلی نحوه شکل گیری اشکال در هندسه پنهان را معنا می بخشد، به نحوی که شناسایی نیاز اقشار بهره مند از مجموعه به واسطه حرکت در میدان نقش جهان منجر به تفهیم روابط اشکال مختص به آن می شود که از طریق علم گونه شناسی و ترکیب اشکال منجر به شناسایی الگوی شکلی - هندسی می گردد. این الگو به واسطه ترکیب اشکال از منظر مکتب شکل گرایی قابل تبیین می باشد، از این رو که ساختار نظام های تولید کننده برمبنای قاعده های شکلی میتواند مبین دیدگاه اشخاصی چون دوراند، کریر و هردگ باشد. چنانچه شناسایی عناصر اولیه بصری دوراند تا اشکال پایه بصری کریر و ابزار بصری نقطه تا حجم هردگ را در نحوه طبقه بندی قواعد شکل پذیری احصا مینماید. شناخت ابزار بصری نام برده منجر به دسته بندی و کدگذاری ساختار شکلی در مجموعه میشود که الگوی ساختار شکلی-هندسی مجموعه نقش جهان را در ادوار مختلف توجیه مینماید. لذا بهره از روش تفسیری- تاریخی و استنتاج مدل مفهومی و جداول شکلی-تحلیلی از منظر شناسایی روابط اشکال و به فراخور استدلال قیاسی-استقرایی منجر به تحلیل نوع ساختار شکلی از منظر گونه شناسی اشکال پایه بصری میگردد که درک نظام ساختار شکل گیری میدان نقش جهان و بناهای پیرامونی آن را ممکن میسازد، طوری که با طرح پرسش: »چگونه میتوان از طریق شناسایی الگوی ساختار شکلی مجموعه به الگوسازی شکلی- هندسی آن از منظر شکلگرایان پاسخ داد؟« بتوان از طریق ابزار شناسی بصری برآمده از دیدگاه شکلگرایان و شناسایی الگوی ترکیبی اشکال و دسته بندی و کدگذاری ساختارشکلی متصل به آن به الگوسازی ساختار شکلی-هندسی مجموعه نقش جهان دست یافت.

کلیدواژه ها:

میدان نقش جهان اصفهان ، مکتب شکل گرایی ، الگوی شکلی_هندسی ، ساختار شکلی_حرکتی