مقایسه کارایی غشاهای الیاف توخالی سلولز استات و پلی اتر سولفون برای تصفیه پساب های روغنی

صنایع پالایشگاهی و پتروشیمی سالانه مقادیر قابل توجه ای از پساب های روغنی تولید می نمایند که آزاد سازی آنها بشدت طبق قوانین زیست محیطی کنترل می گردد. تصفیه پسابهای با فرایند غشایی بدلیل مزایای زیاد، بسیار مورد توجه محققین قرار گرفتهاند. در این تحقیق غشاهای آبدوست الیاف توخالی پلی اترسولفون (PES) و سلولز استات (CA) بروش جداسازی فازی ساخته شده. این غشاها با تست های میکرسکوپ الکترونی روبشی (SEM) ، تراوایی ، نیتروژن، درجه تخلخل کلی، زاویه تماس سطحی، شار آب خالص و جداسازی آب روغن مشخصه یابی شده اند. از تست SEM مشاهده شد که غشاهای CA دارای حفره های بند انگشتی بزرگتر و نازکتر می باشند. نتایج تست تراوایی گازی نشان داد غشای تولید شده سلولز استات دارای اندازه متوسط حفره بزرگتر و تخلخل موثر سطحی کمتری میباشد. غشای بهینه CA و PES بترتیب دارای اندازه متوسط حفره ۳۲ و ۱۳ نانومتر و تخلخل سطحی ۸۵۴۰ و ۱۹۹۶ میباشند. همچنین غشای CA دارای درجه تخلخل کلی ۸۰% میباشد که به دلیل ساختار باز با حفره های بند انگشتی بزرگ می باشد. غشای توسعه یافته CA دارای زاویه تماس سطحی تقریبی ۵۱ درجه میباشد که نشان دهنده خاصیت آبدوستی بیشتر میباشد. غشای CA دارای شار اب خالص تقریبی ۳۳ L/mh در اختلاف فشار ۴ بار می باشد که مربوط به خاصیت آبدوستی بیشتر میباشد. غشاهای تولید شده PES بدلیل اندازه روزنه سطحی کوچکتر دارای میزان پس زنی روغن تقریبا ۹۹% باشد. از طرفی غشای توسعه CA دارای شار تراوایی بیشتر در تست جداسازی روغن میباشد که بدلیل ساختار بهبود یافته غشا باشد.

کلیدواژه ها:

پلی اتر سولفون سلولز ، استات غشای الیاف ، تو خالی ، تصفیه پساب روغنی