تاثیر طردگرایی و بی نزاکتی کارکنان بر خلاقیت کارکنان از طریق نقش میانجی پنهان سازی دانش

کارکنان، دانش خود را در پاسخ به منابعی که در معرض خطر هستند، پنهان می کنند. رفتارهای نامحترمانه در محل کار، منابع کارکنان را تحلیل می برد و اضطراب شغلی به وجود می آورد. حفظ و ارائه یک محیط کاری با کیفیت بالا و بدون استرس برای پرورش محیط های کاری خلاق مفید است. در غیر این صورت، کارکنانی که در شرایط بسیار سخت و رقابتی کار می کنند، ممکن است حالت های تخلیه هیجانی را تجربه کنند که استرس های محیط کار را تحریک می کند و خلاقیت کارکنان را مختل می سازد. مطالعات قبلی عمدتا عواملی را بررسی کرده اند که خلاقیت را در کارکنان تقویت می کنند و اطلاعات کمی در مورد عوامل بازدارنده خلاقیت کارکنان وجود دارد. از این رو این مطالعه، با هدف تاثیر جنبه های منفی طردگرایی و بی نزاکتی کارکنان که ممکن است خلاقیت کارکنان را مختل کند، متمرکز شده است. پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و به لحاظ شیوه گردآوری داده ها، توصیفی(پیمایشی-همبستگی) می باشد. گردآوری داده ها، از طریق ابزار پرسشنامه استاندارد صورت گرفت و روایی و پایایی آن مورد تایید واقع شد. جامعه آماری تحقیق حاضر را کلیه کارکنان کارمندان اداره پست یاسوج در سال ۱۴۰۲ به تعداد ۳۴۰ نفر تشکیل دادند که بر اساس نمونه گیری تصادفی ساده و با استفاده از فرمول کوکران تعداد ۱۸۰ نفر مشارکت داشتند. تحلیل داده ها به کمک نرم افزارهای SPSS و Smart-PLS انجام گرفت. یافته ها نشان داد بین طردگرایی و پنهان سازی دانش، بین بی نزاکتی کارکنان و پنهان سازی دانش بین پنهان سازی دانش و خلاقیت کارکنان، بین طردگرایی و خلاقیت کارکنان رابطه معنادار وجود دارد. همچنین بین طردگرایی و خلاقیت کارکنان؛ و بین بی نزاکتی و خلاقیت کارکنان از طریق نقش میانجی پنهان سازی دانش رابطه معنادار وجود دارد. باتوجه به نتایج این مطالعه، مدیران سازمان ها با تدوین استراتژی های مناسب باید سعی نمایند میزان پذیرش متقابل افراد در محیط کار را بهبود بخشند و از طردشدن و بی نزاکتی کارکنان پیشگیری کنند تا رفتارهای پنهان سازی دانش کاهش یابد و زمینه های بروز خلاقیت در کارکنان فراهم گردد.

کلیدواژه ها:

طردگرایی در محیط کار ، بی نزاکتی کارکنان ، خلاقیت کارکنان ، پنهان سازی دانش