بررسی رابطه بین اندازه شرکت و ارزش شرکت با نقش تعدیلگری سیاست تقسیم سود در شرکت های پذیرفته بورس اوراق بهادار تهران

در دنیای رقابتی و پویای امروز، یکی از مهم ترین اهداف بنگاه های اقتصادی، افزایش ارزش شرکت برای سهامداران و ذی نفعان است. ارزش شرکت نه تنها بازتابی از عملکرد مالی گذشته آن است، بلکه انتظارات بازار از سودآوری و رشد آتی شرکت را نیز منعکس می کند. در این میان، عوامل مختلفی می توانند بر ارزش شرکت تاثیرگذار باشند که از جمله مهم ترین آن ها می توان به اندازه شرکت و سیاست تقسیم سود اشاره کرد. اندازه شرکت به عنوان یکی از شاخص های ساختاری، نشان دهنده میزان منابع، قدرت نفوذ بازار و ظرفیت های مالی بنگاه است. بر اساس برخی نظریه های مالی، شرکت های بزرگ تر به واسطه مزایای صرفه جویی در مقیاس، دسترسی بهتر به منابع مالی و ثبات عملیاتی بیشتر، می توانند ارزش بالاتری در بازار کسب کنند. با این حال، ارتباط بین اندازه شرکت و ارزش بازار آن همواره یکسان نیست و ممکن است تحت تاثیر عوامل زمینه ای یا رفتاری قرار گیرد. یکی از این عوامل، سیاست تقسیم سود است. نحوه توزیع سود میان سهامداران همواره یکی از چالش های کلیدی در تصمیم گیری های مالی شرکت ها بوده است. سیاست تقسیم سود می تواند به عنوان ابزاری برای ارسال سیگنال به بازار یا کاهنده تضاد منافع بین مدیران و مالکان عمل کند. در این راستا، ممکن است نحوه تقسیم سود نقشی تعدیل گر در رابطه بین اندازه شرکت و ارزش آن ایفا کند؛ به این معنا که تاثیر اندازه شرکت بر ارزش آن در شرکت هایی با سیاست تقسیم سود متفاوت، ممکن است تغییر کند. هدف از انجام این پژوهش بررسی رابطه بین اندازه شرکت و ارزش شرکت با نقش تعدیلگری سیاست تقسیم سود در شرکت های پذیرفته در بورس اوراق بهادار تهران می باشد. در این پژوهش تعداد ۱۴۰ شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی سال ۱۳۹۸ تا ۱۴۰۲ مورد بررسی قرار گرفته و برای آزمون فرضیه های پژوهش، از مدل رگرسیون خطی چندگانه به شیوه حداقل مربعات تعمیم یافته استفاده شده است. یافته های حاصل از برآورد مدل پژوهش نشان می دهد اندازه شرکت بر ارزش شرکت های پذیرفته در بورس اوراق بهادار تهران تاثیر منفی و معنادار دارد. همچنین سیاست

کلیدواژه ها:

اندازه شرکت ، ارزش شرکت ، تقسیم سود ، بورس اوراق بهادار تهران