پرورش انسان در کالبد کودک: تلفیق بازی،احساس و معنا در یادگیری پیش دبستانی

در دنیای پرشتاب امروز، آموزش و پرورش در دوره پیش دبستانی دیگر تنها به انتقال مفاهیم ساده یا مهارت های پایه محدود نمی شود، بلکه تبدیل به بستری حساس و بنیادین برای شکل گیری هویت انسانی، اجتماعی و عاطفی کودک شده است. این مقاله با نگاهی نو، به بررسی این پرسش اساسی می پردازد که چگونه می توان در قالبی متناسب با نیازها و ویژگی های رشدی کودک، مسیر «پرورش انسان» را هموار کرد. در این راستا، نقش سه عنصر اساسی یعنی بازی، احساس و معنا در یادگیری کودکان پیش دبستانی به صورت تلفیقی مورد تحلیل قرار گرفته است.بازی نه تنها وسیله ای برای سرگرمی، بلکه زبان طبیعی کودک و ابزار نیرومند یادگیری و پردازش تجربیات اوست. احساسات، چه مثبت و چه منفی، به عنوان کانال های درک خود و دنیای پیرامون، نقشی اساسی در شکل دهی به شخصیت و رفتار کودک ایفا می کنند. معنا نیز به مثابه بعدی عمیق تر از یادگیری، هنگامی حاصل می شود که کودک بتواند آنچه را تجربه می کند، درونی سازد و با زندگی واقعی خود پیوند دهد.در این مقاله تلاش شده تا با بهره گیری از نظریه های رشد، روان شناسی تحولی، و مدل های نوین آموزشی، الگویی ارائه شود که بتواند تجربه یادگیری در پیش دبستانی را از حالت مکانیکی و سطحی، به تجربه ای عمیق، لذت بخش و انسانی بدل سازد. این الگو بر پایه ی توجه همزمان به نیازهای هیجانی، کنجکاوی های طبیعی، و اشتیاق کودک برای کشف معنا طراحی شده است. یافته های این پژوهش نشان می دهد که یادگیری معنادار در دوره پیش دبستانی تنها زمانی محقق می شود که مربیان نقش تسهیل گر، همدل و الهام بخش را ایفا کنند و محیط یادگیری بر اساس احترام به بازی آزاد، ابراز احساسات و ساختن معنا طراحی شود.این مقاله بر اهمیت بازنگری در سیاست گذاری ها، برنامه ریزی های درسی و رویکردهای تربیتی در آموزش پیش دبستانی تاکید دارد و مخاطبان اصلی آن مربیان، والدین، طراحان برنامه درسی و مسئولان حوزه آموزش کودکان هستند.

کلیدواژه ها:

یادگیری پیش دبستانی ، تربیت انسانی ، بازی و یادگیری ، رشد هیجانی ، فلسفه تربیت کودک