شناسایی و تحلیل عوامل موثر بر بروز رهبری خودشیفته در سازمان‎های دولتی با روش FCM

در دنیای مدیریت امروز، رهبری یکی از مهم ترین عناصری است که شکست یا موفقیت سازمان در گرو آن است. متاسفانه برخی از رهبران به واسطه برخی ویژگی های ناکارامد در سبک رهبریشان، سازمان را با مخاطراتی مواجه می سازند. به طوری که آن ها ضمن برخورداری از شخصیت خودمحور و متکبر و قرارگیری در موقعیت قدرت، دچار عارضه ای به نام رهبری خودشیفته می شوند. لذا پژوهش حاضر با هدف شناسایی عوامل موثر بر بروز رهبری خودشیفته در سازمان های دولتی انجام شد. این پژوهش بر پایه پژوهش آمیخته و به صورت کیفی و کمی است که از نظر هدف، کاربردی و از حیث ماهیت و روش، توصیفی پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش شامل اساتید و مدیران سازمان های دولتی هستند که به عنوان خبرگان، نظرات آن ها در بخش کیفی و کمی پژوهش مورد بررسی قرار گرفت. اعضای نمونه آماری این پژوهش به وسیله روش نمونه گیری هدفمند انتخاب گردیدند. در بخش کیفی پژوهش ابزار گردآوری اطلاعات مصاحبه نیمه ساختاریافته بوده که روایی و پایایی آن با استفاده از روایی محتوایی و نظری و آزمون درون کدگذار و میان کدگذار تایید شده است. ابزار گردآوری اطلاعات در بخش کمی نیز پرسشنامه بوده که روایی و پایایی آن با استفاده از روایی محتوا و آزمون مجدد تایید گردیده است. در بخش کیفی، داده های کیفی بدست آمده از مصاحبه با استفاده از نرم افزار مکس کیودا و روش کدگذاری تحلیل شد و عوامل موثر بر بروز رهبری خودشیفته در این سازمان ها شناسایی شدند. به علاوه در بخش کمی پژوهش، با استفاده از روش نقشه شناختی فازی عوامل موثر بر بروز رهبری خودشیفته در سازمان های دولتی اولویت یابی شده و مهم ترین عوامل عوامل موثر بر بروز رهبری خودشیفته در این سازمان ها شناسایی شدند. نتایج پژوهش نشان دهنده آن است که ساختار سازمانی، انتخاب رهبران و احساس بزرگ منشی از مهم ترین عوامل موثر بر بروز رهبری خودشیفته در سازمان های دولتی ایران هستند.

کلیدواژه ها:

رهبری ، رهبری خودشیفته ، سازمان های دولتی