تحلیل زمانی از رابطه بین نااطمینانی اقتصادی و توسعه گردشگری در شهر شیراز

در توسعه گردشگری (TO) یکی از راهکارهای اثربخش در مواجهه با نااطمینانی های ناشی از سیاست های اقتصادی (EPU) محسوب می شود. با این حال، مطالعات پیشین عموما از تحلیل رابطه کوتاه مدت، میان مدت و بلندمدت بین شاخص های TO و EPU چشم پوشی کرده اند. در این مطالعه، با استفاده از ابزار موجک و الگوریتم پنجره متحرک، رابطه علی بین EPU، شاخص تولید صنعتی (IPI)، درآمد دولت (GR) و توسعه گردشگری (TO) در شهر شیراز از دی ۱۳۸۱ تا اسفند ۱۴۰۰ مورد بازنگری قرار گرفته است. یافته ها حاکی از اثرات ناهمگن نااطمینانی اقتصادی بر توسعه گردشگری در افق های زمانی مختلف است. افزایش نااطمینانی اقتصادی منجر به کاهش گردشگری در فرکانس های کوتاه مدت می شود، در حالی که در بلندمدت، افزایش گردشگری باعث کاهش نااطمینانی اقتصادی می گردد. همچنین نتایج نشان داد که رابطه یک طرفه ای از توسعه گردشگری به سمت EPU، GR و IPI برقرار است. به ویژه، هم حرکتی منفی میان TO و EPU و GR در دوران پس از بحران کرونا، در فرکانس های کوتاه و میان مدت، پررنگ تر بود. این یافته ها می توانند به سیاست گذاران گردشگری کمک کنند تا در برنامه ریزی های خود، اثرات نااطمینانی اقتصادی را مد نظر قرار دهند و راهکارهای مقابله ای را اتخاذ نمایند.

کلیدواژه ها:

نااطمینانی سیاست های اقتصادی ، توسعه گردشگری ، رابطه زمانی چندمقیاسی ، تحلیل موجک