اثربخشی آموزش مسئولیت پذیری بر احترام سازمانی، خودتنظیمی هیجانی و رضایت شغلی کارمندان شهرداری

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مسئولیت پذیری بر احترام سازمانی، خودتنظیمی هیجانی و رضایت شغلی کارمندان شهرداری بود. روش پژوهش شبه آزمایشی و از نوع پیشآزمون-پسآزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل تمامی کارکنان مرد در شهرداری شهرستان هرند در سال ۱۴۰۳-۱۴۰۴ بود که شامل ۲۰۰ نفر بود بر اساس جامعه آماری و با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند، تعداد ۳۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب و به صورت گمارش تصادفی در گروه آزمایش (۱۵) و گروه کنترل ۱۵ جایگزین شدند. گروه آزمایش جلسات آموزش مسئولیت پذیری را طی ۹ جلسه ۹۰ دقیقه ای به صورت جلسات گروهی و هفتگی دریافت کردند. گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. ابزارهای جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه رضایت شغلی مینه سوتا، پرسشنامه احترام سازمانی و پرسشنامه خودتنظیمی بود. تجزیه و تحلیل داده ها با روش تحلیل کوواریانس و نرم افزار SPSS-۲۴ انجام شد. یافته ها نشان داد که آموزش مسئولیت پذیری بر ارتقا احترام سازمانی، خودتنظیمی هیجانی و رضایت شغلی در افراد گروه آزمایش تاثیر معناداری دارد (۰۰۱/۰>P.). در نتیجه مشاوران شغلی می توانند برای بهبود احترام سازمانی، خودتنظیمی هیجانی و رضایت شغلی در بین کارکنان ادارات از تکنیک های آموزش مسئولیت پذیری استفاده کنند.

کلیدواژه ها:

آموزش مسئولیت پذیری ، احترام سازمانی ، خودتنظیمی هیجانی ، رضایت شغلی