طراحی چارچوبی برای هم راستایی مدیریت منابع انسانی پایدار با مدیریت عملکرد استراتژیک در سازمانهای دانشی

هدف پژوهش حاضر، طراحی چارچوبی مفهومی برای همراستایی مدیریت منابع انسانی پایدار با مدیریت عملکرد استراتژیک در سازمانهای دانشی است. با توجه به اهمیت روزافزون پایداری سازمانی و نقش محوری منابع انسانی در خلق ارزش های دانشی، لزوم تلفیق دیدگاه های پایداری با سازوکارهای ارزیابی عملکرد، به ویژه در بستر سازمانهای فناور، بیش از پیش احساس می شود. پژوهش درصدد است تا با بهره گیری از چارچوب های نظری و تجربی، مدلی یکپارچه و بومی شده ارائه دهد. این مطالعه از نوع پژوهش های کاربردی با رویکرد آمیخته (کیفی-کمی) و روش توصیفی-تحلیلی است. در بخش کیفی، با استفاده از تحلیل محتوای نظام مند ادبیات پژوهش، مولفه ها و شاخص های کلیدی استخراج شد. در بخش کمی، اطلاعات عملکردی ۲۶ شرکت فناور مستقر در پارک علم و فناوری بوشهر مورد بررسی قرار گرفت. داده ها از منابع ثانویه جمع آوری شده و با بهره گیری از تحلیل عاملی و مدل سازی معادلات ساختاری، اعتبار چارچوب پیشنهادی سنجیده شد. یافته ها نشان داد که همراستایی میان مولفه های منابع انسانی پایدار (همچون توسعه کارکنان، فرهنگ مشارکتی و سلامت شغلی) و شاخص های عملکرد استراتژیک (مانند نوآوری، انعطاف پذیری و یادگیری سازمانی) رابطه های مثبت و معنادار دارد (β = ۰.۶۱, p < ۰.۰۱). همچنین تنها ۳۸٪ شرکت ها دارای سازوکارهای ساختاری مناسب برای همترازی منابع انسانی با تصمیمات استراتژیک بودند.

کلیدواژه ها:

مدیریت منابع انسانی ، مدیریت عملکرد استراتژیک ، پایداری سازمانی ، ارزیابی عملکرد ، سازمانهای دانشی