ارزیابی تبخیر و تعرق واقعی (ALARM) تحت سناریوهای SSP و تاثیر آن بر شوری خاک مطالعه موردی: حوضه آبریز اهر چای

در پژوهش حاضر با استفاده روش ALARM (مدل تحلیل رادیومتر اتمسفر-زمینی) و مدل های UKESM۱-۰-LL، INM-CM۵-۰، CanESM۵، BCC-ESM۱ و ACCESS-CM۲ از گزارش CMIP۶ و سناریوهای SSP (سناریوهای SSP۱.۲.۶ و SSP۳.۷.۰ و SSP۵.۸.۵) به پیش بینی مقدار تبخیر و تعرق در حوضه آبریز اهر چای پرداخته شد. همچنین نتایج حاصل از روش ALARM با روش های پنمن ماتیث فائو و تورنت وایت مقایسه گردید. برای این منظور از ۷۲ تصویر سنجنده لندست ۸ OLI مربوط به ردیف ۱۶۸ و گذر ۳۳ استفاده شده است. نتایج نشان داد که روش ALARM بیشترین میزان همبستگی (R^۲ ۹۱۵/۰) و کمترین میزان خطا (〖RMSE〗^ ۴۹۳/۱ و MSE ۲۳۲/۱ میلی متر) را با روش پنمن مانتیث دارا می باشد. مقادیر RMSE و MSE مربوط به تبخیر و تعرق در تمامی مدل های مورد بررسی زیر ۸۶۷/۲ بوده و کمترین میزان RMSE و MSE مربوط به مدل ACCESS-CM۲ به ترتیب با مقادیر عددی ۱۹۸/۰ و ۱۶۵/۰ در سناریوی SSP۱.۲.۶ می باشد. همچنین قابل ذکر است که مدل های مورد بررسی در ارزیابی پارامتر تبخیر و تعرق در سناریوی SSP۵.۸.۵ زیاد خوب عمل نکرده و مقادیر RMSE و MSE در تمامی مدل ها بالای ۱ بوده که این میزان در SSP۵.۸.۵ در مدل UKESM۱-۰-LL به ترتیب با مقادیر عددی ۸۶۷/۲ و ۷۳۵/۲ دارای بالاترین میزان تبخیر و تعرق هستند. همچنین میزان شوری خیلی زیاد خاک براساس شاخص های NDSI و 〖SI〗_۱ از سال ۲۰۱۳ تا ۲۰۲۴ بترتیب حدود ۸۱/۶۶۱۳ و ۸۱/۶۲۹۶ هکتار افزوده شده است که با روند افزایشی تبخیر و تعرق در سناریوهای اقلیمی نیز همبستگی ۹۸۷/۰ دارد.

کلیدواژه ها:

تبخیر و تعرق ، ALARM ، سنجش ازدور ، حوضه آبریز ، اهر چای