تاثیر آموزش مشارکتی بر تعامل اجتماعی دانش آموزان

آموزش مشارکتی به عنوان یکی از رویکردهای نوین در نظام های آموزشی، بر پایه همکاری، تعامل، و یادگیری گروهی دانش آموزان طراحی شده است. این شیوه آموزش به جای تاکید صرف بر رقابت فردی، بر ایجاد فرصت های برابر برای مشارکت فعال همه فراگیران در فرایند یادگیری تاکید دارد و به طور ویژه نقش موثری در تقویت تعاملات اجتماعی ایفا می کند. هدف اصلی این پژوهش، بررسی تاثیر آموزش مشارکتی بر بهبود تعاملات اجتماعی دانش آموزان است. روش مطالعه از نوع توصیفی-تحلیلی بوده و بر پایه مرور منابع علمی و پژوهش های پیشین شکل گرفته است.یافته های پژوهش های مختلف حاکی از آن است که آموزش مشارکتی منجر به افزایش مهارت های ارتباطی، تقویت همدلی، درک تفاوت ها، احترام به دیدگاه های دیگران و افزایش مسئولیت پذیری اجتماعی می شود. شرکت در گروه های یادگیری موجب می شود دانش آموزان یاد بگیرند چگونه نظرات خود را بیان کنند، به دیگران گوش دهند، تضادها را به صورت مسالمت آمیز حل کنند و در مسیر دستیابی به هدفی مشترک، همکاری موثر داشته باشند. این فرآیندها نه تنها تعامل اجتماعی را ارتقا می دهند، بلکه اعتمادبه نفس، حس تعلق به گروه، و مشارکت فعال در محیط مدرسه را نیز افزایش می دهند. نتیجه گیری پژوهش نشان می دهد که ادغام نظام مند آموزش مشارکتی در ساختار درسی مدارس می تواند بستری موثر برای پرورش مهارت های اجتماعی و آمادگی دانش آموزان برای ایفای نقش فعال در جامعه فراهم آورد.