تحلیل فضایی شاخص های هویت مکانی در سکونتگاههای روستایی پیراشهری (مطالعه موردی: روستاهای پیرامون شهر شیروان)

سکونتگاه های پیراشهری مکان هایی هستند که در معرض تغییرات هویتی بین روستا و شهر قرار دارند، لذا مطالعه وضعیت هویت مکانی ساکنان این سکونتگاه ها می تواند بستری برای توسعه آتی آن ها را فراهم نماید. بنابراین، هدف پژوهش حاضر، بررسی وضع شکل گیری شاخص های هویت مکانی در سکونتگاه های پیراشهری شیروان است. این تحقیق بر اساس هدف از نوع کاربردی و بر اساس ماهیت، توصیفی- تحلیلی انجام گردیده است. برای بررسی چهارچوب نظری پژوهش از روش اسنادی و کتابخانه ای و جهت بررسی شاخص های هویت مکانی در سکونتگاههای روستایی پیراشهری از مطالعات میدانی و ابزار پرسشنامه استفاده گردیده است. جامعه آماری تحقیق شامل(۴۵۸۴) خانوار ساکن در تمامی ۱۵روستای واقع در پیرامون شهرشیروان است که با استفاده از فرمول کوکران تعداد ۲۵۲خانوار به عنوان خانوارهای نمونه برآورد و به روش تصادفی مورد پرسشگری قرار گرفتند. برای تجزیه وتحلیل داده ها، از نرم افزارهایCOCOSO ، CRITICو جهت ترسیم نقشه ها از GISو آزمون Tتک نمونه ای در نرم افزار SPSSاستفاده گردیده است. یافته های تحقیق موید آن است که از میان شاخص های هویت مکانی، شاخص خودکارآمدی و تداوم، به ترتیب با میانگین های (۰۱۴/۳-) و(۱۱۶/۵-) به عنوان مهمترین شاخصهای رشد هویت مکانی در روستاهای مورد مطالعه بوده اند در نهایت نتایج تحلیل فضایی نشان میدهد به لحاظ برخورداری از شاخصهای هویت مکانی روستاهای گره زو، کلاته هندی و محمدآباد به ترتیب رتبه های اول تا سوم دارای بیشترین میزان رتبه و روستاهای خانلق، اله آباد سفلی و ورگ دارای کمترین رتبه به لحاظ برخورداری از شاخصهای هویت مکانی هستند؛

کلیدواژه ها:

هویت مکانی ، تحلیل فضایی ، روستا ، پیراشهری ، شهر شیروان