تبیین ابعاد ارزشیابی بالینی موثر در آموزش پزشکی؛ دیدگاه دانشجویان پزشکی

مقدمه: ارزشیابی بالینی جزء اساسی آموزش دانشجویان پزشکی به شمار می آید و می تواند تاثیر زیادی بر فرآیند یادگیری و توسعه مهارت های بالینی آنها داشته باشد. این مطالعه به بررسی دیدگاه دانشجویان پزشکی نسبت به ارزشیابی بالینی پرداخته است. روش بررسی: این پژوهش کیفی از روش تحلیل مضمون و چارچوب شش مرحله ای ایجاد شده توسط براون و کلارک برای تجزیه و تحلیل داده ها جهت بررسی دیدگاه ۳۱ دانشجوی پزشکی در مقاطع کارآموزی و کارورزی از دانشگاه های علوم پزشکی یزد و کرمان در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۴ استفاده نمود. شرکت کنندگان از طریق مصاحبه های نیمه ساختاریافته دیدگاه خود را درباره ارزشیابی های بالینی بیان کردند. دقت و صحت دادها از طریق معیارهای گوبا ولینکلن تامین گردید.  نتایج: نتایج تحلیل مضمون نشان داد که شرکت کنندگان دو مضمون اصلی و پنج مضمون فرعی را در خصوص ارزشیابی بالینی مطرح نمودند. مضامین اصلی شامل اهداف ارزشیابی (جهت دهی پداگوژیک، چرخه بهبود بازخورد محور و شایستگی پنداری) و فرایند ارزشیابی (همخوانی پارادایمی یادگیری-ارزشیابی و عدالت آموزشی) بودند. نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان می دهد دانشجویان پزشکی ارزشیابی بالینی را زمانی موثر می دانند که سه ویژگی کلیدی داشته باشد: اولا به عنوان ابزاری برای هدایت فرآیند یادگیری عمل کند، ثانیا بازخوردهای سازنده و به موقع ارائه دهد، و ثالثا با رعایت عدالت آموزشی اجرا شود. از دیدگاه مشارکت کنندگان، زمانی که ارزشیابی ها با اهداف یادگیری تناسب داشته باشند و به صورت عادلانه انجام شوند، نه تنها به بهبود کیفیت آموزش منجر می شوند، بلکه اعتماد به نفس و انگیزه دانشجویان را نیز افزایش می دهند. این نتایج بر ضرورت بازنگری در شیوه های ارزشیابی بالینی با در نظر گرفتن این مولفه های کلیدی تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

Medical students ، Clinical assessment ، Medical education ، Qualitative research ، دانشجویان پزشکی ، ارزشیابی بالینی ، آموزش پزشکی ، پژوهش کیفی