بررسی رابطه بین تابآوری خانوادگی، حمایت اجتماعی ادراکشده و رضایت زناشویی در زوجین ساکن شهر تهران

مقدمه: رضایت زناشویی یکی از شاخصهای کلیدی سلامت روان و پایداری روابط خانوادگی است. پژوهش ها نشان می دهند که عوامل درونی مانند تابآوری خانوادگی و عوامل بیرونی مانند حمایت اجتماعی ادراکشده می توانند نقش مهمی در ارتقاء کیفیت روابط زناشویی ایفا کنند. هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین تابآوری خانوادگی، حمایت اجتماعی ادراکشده و رضایت زناشویی در زوجین بود. روش: مطالعه حاضر به روش توصیفی-همبستگی و در چارچوب پژوهش کمی انجام شد. جامعه آماری شامل زوجین متاهل ساکن شهر تهران در سال ۱۴۰۴ بود که از میان آنها ۲۰۰ (نفر ۱۰۰ زوج) با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری داده شامل مقیاس تابآوری خانوادگی (FRAS)، مقیاس رضایت زناشویی ENRICH و پرسشنامه حمایت اجتماعی ادراکشده MSPSS بود. تحلیل داده ها با استفاده از همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری (SEM.) انجام گرفت یافته ها: نتایج نشان داد که هم تابآوری خانوادگی و هم حمایت اجتماعی ادراکشده با رضایت زناشویی رابطه مثبت و معناداری دارند (p < ۰.۰۱). همچنین حمایت اجتماعی ادراکشده نقش میانجی معناداری در رابطه بین تابآوری خانوادگی و رضایت زناشویی ایفا کرد. نتیجه گیری: تابآوری خانوادگی و حمایت اجتماعی ادراکشده هر دو از عوامل موثر در ارتقاء رضایت زناشویی هستند. تقویت این دو مولفه می تواند به عنوان راهبردی کلیدی در مداخلات مشاوره ای و برنامه های تحکیم خانواده مدنظر قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

تاب آوری خانوادگی ، رضایت زناشویی ، حمایت اجتماعی ادراکشده ، خانواده ، زوجین