تاثیر آموزش مهارتهای ارتباطی و اجتماعی بر سالمندی فعال در مراکز نگهداری روزان ه سالمندان

سالمندی فعال به سالمندان امکان میدهد تا خود را برای بهزیستی اجتماعی و روانی آماده کنند و با توجه به نیازها، خواستهها و ظرفیت های خود در جامعه شرکت کنند. بسیاری از سالمندان ناتوانیهای ارتباطی و اجتماعی زیادی در دوران سالمندی تجربه میکنند. بنابران اقدامات مداخله ای باید شامل راهبرد برای به حداقل رساندن ناتوانیهای ارتباطی اجتماعی و افزایش سالمندی فعال باشد. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر آموزش مهارتهای ارتباطی و اجتماعی بر سالمندی فعال سالمندان انجام شد. در این مطالعه نیمهتجربی، ۸۰ سالمند از دو مرکز نگهدای روزانه سالمندان در جنوب شرق ایران در سال ۲۰۲۴ .انجام شد۸۰ سالمند به صورت تصادفی ساده انتخاب و بهطور مساوی هریک گروه های کنترل و مداخله تخصیص یافتند. گروه مداخله مهارت های ارتباطی را طی ۸ جلسه به صورت حضوری آموزش دیدند. هر دو گروه پرسشنامه سالمندی فعال، قبل و یک ماه بعد از مداخله تکمیل کردند. میانگین سنی سالمندان در گروه مداخله ۹۴/۶۸ سال و در گروه کنترل۱۳/۶۷ سال بود. آموزش مهارتهای ارتباطی و اجتماعی باعث شد که اختالف بین نمر ه کلی سالمندی فعال و تمامی ابعاد آن در مرحله پسآزمون ( ۱۷.۷۷ ±۹۸.۱۸ ) نسبت به پیشآزمون ( ۱۳.۱۹ ±۱۴۸.۹۷ ( )t = ۲۵.۸۷ . p = < ۰.۰۰۱ )و نسبت به گروه کنترل ( ۸.۱۸±۱۰۱.۱۰ ( ) t = ۱.۳۵ ،p = ۰.۱۸ ) افزایش معناداری پیدا کند. با توجه به اینکه آموزش مهارتهای ارتباطی و اجتماعی تاثیر مثبتی بر سالمندی فعال داشت و می توان آن را به عنوان مداخلهای ارزشمند برای بهبود سالمندی فعال در سالمندی استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

سالمندی فعال ، سالمندان ، مهارتهای ارتباطی و اجتماعی