رابطه بین فرهنگ سازمانی و محیط کار ایمن و آگاهانه با نقش میانجی رضایت ارتباطی کارکنان هلال احمر استان بوشهر

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین فرهنگ سازمانی و محیط کار ایمن و آگاهانه با تاکید بر نقش میانجی رضایت ارتباطی کارکنان جمعیت هلال احمر استان بوشهر است. این پژوهش از نوع کاربردی و روش آن توصیفی–همبستگی می باشد. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان هلال احمر استان بوشهر (تعداد ۱۵۱ نفر) بود که با استفاده از فرمول کوکران، نمونه ای ۱۰۸ نفره به روش تصادفی طبقه ای انتخاب شد. برای گردآوری داده ها از سه پرسشنامه استاندارد استفاده شد: پرسشنامه فرهنگ سازمانی رابینز، پرسشنامه محیط کار ایمن و آگاهانه و پرسشنامه رضایت ارتباطی (CSQ). روایی و پایایی ابزارها به ترتیب با استفاده از تحلیل عاملی تاییدی و آلفای کرونباخ تایید گردید. تحلیل داده ها با بهره گیری از نرم افزارهای SPSS و SmartPLS صورت گرفت.نتایج نشان داد که بین فرهنگ سازمانی و محیط کار ایمن و آگاهانه رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین فرهنگ سازمانی به طور معناداری رضایت ارتباطی را تحت تاثیر قرار می دهد. تحلیل مسیر نشان داد که رضایت ارتباطی نقش میانجی جزئی در رابطه بین فرهنگ سازمانی و محیط کار ایمن و آگاهانه دارد. یافته ها بر اهمیت تقویت مولفه های فرهنگی و ارتباطی در جهت ارتقاء ایمنی محیط کار تاکید دارند.

کلیدواژه ها:

فرهنگ سازمانی ، محیط کار ایمن و آگاهانه ، رضایت ارتباطی ، کارکنان هلال احمر ، مدل معادلات ساختاری