تاثیر توانایی تصویرسازی ورزشی بر عملکرد حرکتی، تمرکز و تکانشگری در دانش آموزان مقطع ابتدایی

هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر تصویرسازی ورزشی بر عملکرد حرکتی، تمرکز و تکانشگری در دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر مشهد بود. پژوهش حاضر، از حیث هدف کاربردی و به لحاظ نوع، توصیفی- همبستگی مبتنی بر مدل سازی معادلات ساختاری بود که داده های آن به صورت میدانی جمع آوری شد. جامعه ی آماری، شامل کلیه ی دانش آموزان دختر و پسر مقطع ابتدایی (پایه های پنجم و ششم) در ناحیه ی ۴ شهر مشهد بود که با استفاده از روش ۱۰ برابری تعداد گویه های ابزار پژوهش (مجموعا ۳۹ گویه)، تعداد ۳۹۰ نفر از این افراد، به عنوان نمونه ی آماری انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها در این پژوهش، از ۴ پرسشنامه ی توانایی تصویرسازی ورزشی (طهماسبی و همکاران، ۱۴۰۱)، عملکرد حرکتی (فان در لینده و همکاران، ۲۰۱۴)، مهارت تمرکز (سواری و اورکی، ۱۳۹۵) و تکانشگری (کوتلی و همکاران، ۲۰۱۴) استفاده شد. با توجه به نتایج مشخص گردید که میزان تاثیر توانایی تصویرسازی ورزشی بر عملکرد حرکتی (۶۳/۰)، تمرکز (۵۱/۰) و تکانشگری دانش آموزان (۵۵/۰) است. همچنین، مقدار ضریب معناداری برای این مسیرها به ترتیب برابر با ۳۸/۲، ۳۱/۸ و ۶۵/۸ بود که به عبارتی، می توان گفت که توانایی تصویرسازی ورزشی بر عملکرد حرکتی، تمرکز و تکانشگری دانش آموزان، تاثیر مثبت و معناداری دارد. همچنین، توانایی تصویرسازی ورزشی به ترتیب توانایی پیش بینی ۴۴، ۶۵ و ۷۱ درصد از تغییرات عملکرد حرکتی، مهارت تمرکز و تکانشگری دانش آموزان را دارد. با توجه به یافته ها، می توان بیان داشت که هرچه میزان توانایی تصویرسازی ورزشی در دانش آموزان بالاتر باشد، عملکرد حرکتی، مهارت تمرکز و تکانشگری در آن ها، از وضعیت بهتری برخوردار خواهد بود.

کلیدواژه ها:

توانایی تصویرسازی ورزشی ، عملکرد حرکتی ، مهارت تمرکز