اثر تاخیر در آبیاری بر عملکرد کمی و کیفی فلفل سبز در منطقه معتدل ساری

وقوع پدیده تغییر اقلیم موجب بروز پیامدهای نامطلوبی بر بخش کشاورزی شده است. افزایش دما و عدم توزیع یکنواخت بارندگی ها، باعث ایجاد چالش کم آبی و تامین نیاز آبی گیاهان شده است که مستلزم مدیریت دقیق آبیاری است. آزمایش به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی ۱۴۰۳ در دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل آبیاری به هنگام (on-FC)، ۲۴ (۲۴hr-FC)، ۴۸ (۴۸hr-FC) و ۷۲ (۷۲hr-FC) ساعت تاخیر در آبیاری بود. بر پایه نتایج، بیشترین میزان ارتفاع گیاه، قطر ساقه، وزن تر و خشک ریشه و وزن تر و خشک اندام های هوایی مربوط به تیمار on-FC و کمترین آنها در تیمار ۷۲hr-FC مشاهده شد. بیشترین میزان عملکرد میوه با ۴۵۷ گرم مربوط به تیمار on-FC بود. در حالی که در تیمارهای ۲۴hr-FC، ۴۸hr-FC و ۷۲hr-FC، عملکرد میوه به ترتیب ۱۴، ۲۳ و ۴۲ درصد نسبت به تیمار on-FC کاهش یافت. با افزایش نرخ تاخیر در آبیاری، میزان کلروفیل a، کلروفیل b و کارتنوئید میوه کاهش چشمگیری یافت. همچنین بیشترین میزان آنتی اکسیدان و محتوای فنل میوه در تیمارهای تاخیر در آبیاری مشاهده شد. این در حالی بود که کمترین میزان آنها را تیمار on-FC به ترتیب با ۳/۸۰ درصد و ۶۳/۰ میلی گرم گالیک اسید بر گرم به خود اختصاص داد. بر اساس یافته ها، اهمیت آبیاری به هنگام در منطقه مورد مطالعه می تواند یک راهکار کاربردی و قابل توصیه به پرورش دهنده گان محصولات صیفی و سبزی باشد.

کلیدواژه ها:

آنتی اکسیدان ، کلروفیل ، تغییر اقلیم ، ظرفیت زراعی ، کم آبی