چشم انداز آینده نگرانه در طراحی مجتمع های مسکونی کلان شهر تبریز با رویکرد معماری بیوفیلیک و توسعه پایدار فرهنگی

در دنیای امروزی، باتوجه به رشد سریع شهرنشینی و چالشهای زیست محیطی ناشی از آن طراحی مجتمع های مسکونی با رویکردهای نوین همچون معماری بیوفیلیک به عنوان یک ضرورت در مسیر توسعه پایدار و بهبود کیفیت زندگی ساکنین مطرح است. معماری بیوفیلیک با تاکیدبر تقویت ارتباط انسان با طبیعت به ویژه در کلان شهرها میتواند نقش چشمگیری در کاهش اثرات منفی زیست محیطی بهبود سلامت روانی و جسمی ساکنان و ارتقای کیفیت زندگی در محیط های مسکونی ایفاء کند هدف اصلی پژوهش، توسعه چارچوبی کاربردی برای طراحی مجتمع های مسکونی در کلانشهر تبریز است که نه تنها از اصول معماری بیوفیلیک بهره برده بلکه بانگرش بر ویژگیهای اقلیمی، اجتماعی و فرهنگی این شهر، به توسعه پایدار فرهنگی نیز کمک کند. و به دنبال پاسخ این پرسش است - چگونه میتوان از رویکرد بیوفیلیک برای ارتقای کیفیت محیط زندگی، کاهش مصرف انرژی، بهبود هوای داخلی و ارتقای آسایش ساکنان استفاده کرد - روش تحقیق به صورت توصیفی-تحلیلی و مستندات کتابخانه ای و تحلیل مدل الگوی است. یافته ها نشان میدهند که اعمال اصول معماری بیوفیلیک در طراحی مجتمع های مسکونی میتواند به کاهش چشمگیر مصرف انرژی بهبود کیفیت هوا، تقویت ارتباط ساکنین با طبیعت و ارتقای سلامت روانی آنان منجر شود. نتایج حاکی از آن است که معماری بیوفیلیک می تواند به عنوان یک رویکرد نوین در طراحی مجتمع های مسکونی پایدار در کلان شهرها، به ویژه تبریز، مورداستفاده قرار گیرد. این چارچوب پیشنهادی نه تنها به بهبود کیفیت زندگی ساکنین کمک می کند، بلکه می تواند الگویی برای دیگر شهرها و کشورهای مشابه در جهت توسعه پایدار فرهنگی و کاهش اثرات منفی زیست محیطی باشد.

کلیدواژه ها:

طراحی ، مجتمع های مسکونی ، معماری بیوفیلیک ، زیست محیطی ، سلامت روانی ، کلان شهر تبریز