بررسی قوانین و مقررات مربوط به سیما و منظر و نماهای شهری

در شهر هرچ زی که به نظر مطلوب و خوشایند برسد منظر نامیده می شود. تمام عناصر و عوامل شهری است که به دیده می آید، چشم قادر به تماشای آن می باشد، و در ذهن و خاطره انسان شکل می گیرد سیمای شهری نامیده می شود. کلیه سطوح نمایان ساختمان ها و سایر عناصر شهری واقع در محدوده قانونی شهرها، شهرکها که بدنه فضاهای شهری را تشکیل داده و از داخل معابر و یا محله های خاص قابل مشاهده است اعم از نمای اصلی یا نماهای جانبی، نمای شهری محسوب می شود. عدم وجود ضوابط و مقررات قابل درک که بتواند به شناسایی فضاها و مناطق مختلف شهر به صورت هویتی مستقل کمک کند، آنقدر اغراق آمیز است که نوعی وحدت بصری بی مرگونه و گسترده در تمامی نقاط شهر را موجب شده است. در جامعه مدنی نیاز به ساماندهی نما شدیدا احساس می گردد و این مهم فقط با هماهنگی دست اندرکاران ساخت و نگهداری شهر و بناهای آن می سرمی گردد، زندگی را نباید این طرف و یا آن طرف یک نما دید، در داخل زندگی خصوصی و در بیرون زندگی عمومی در جریان است، زندگی جمعی اگر مهمتر از زندگی فردی نباشد از آن کم اهمیت تر نیست. مشخص ترین جنبه زیبایی شناسی یک شهر منظر است. این تحقیق قوانین مربوط به مدیریت سیما و منظر شهری مورد بررسی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

حقوق ، قوانین ، مقررات ، سیما و منظر شهری