مفاهیم بنیادین محیط و رفتار انسان در مراکز درمانی بر اساس رویکرد سازگاری با محیط

محیط قابلیت سازمان دهی رفتار انسان را پس از طراحی کسب می کند و تعیین کننده رفتارهای مناسب در هر فضا برای افراد است. و بدنبال آن ارتباطات انسانی را توسعه می دهد. انسان همواره در تعامل با محیط پیرامون قرار دارد. این تعامل به سمت سازگار نمودن محیط با اخت درونی انسان و رفع تنش های نامطلوب محیطی پیش می رود. ارتباط انسان با محیط به عنوان یک مولفه مهم و مشخص در سازگاری انسان و محیط مورد توجه می باشد. هدف پژوهش حاضر با استفاده از روش کیفی و توصیفی بررسی و تحلیل مفاهیم بنیادین محیط و رفتار انسان در مراکز درمانی بر اساس رویکرد سازگاری با محیط بود. به جهت رسیدن به هدف پژوهش، این سوال پژوهشی مطرح است که چگونه محیط بر رفتار انسان موثر است؟ مفاهیم بنیادین این ارتباط بر اساس رویکرد سازگاری با محیط چیست؟ یافته های پژوهشی نشان داد که اقلیم، طراحی، نور، تهویه، صداهای محیط، فضاهای سبز، انرژی های جدید، رنگ، اکوسیستم، طراحی فضاهای متنوع و استفاده از مصالح بومی نقشی مهم در سازگاری با محیط ایفا می کنند و ارتباط انسان با محیط به عنوان یک مولفه مهم و مشخص در سازگاری انسان و محیط مورد توجه می باشد.

کلیدواژه ها:

رفتار انسان ، روان شناسی محیط ، سازگاری با محیط ، مراکز درمانی ، مفاهیم بنیادین محیط