تاثیر اقلیم بر معماری بومی و پایدار(نمومه موردی خانه بروجردی ها)

معماری بومی و پایدار به عنوان یک رویکرد سازگار با محیط زیست و اقلیم، در طول تاریخ به ویژه در ایران، به واسطه استفاده از ویژگی های اقلیمی و منابع طبیعی به طور چشمگیری تکامل یافته است. این معماری نه تنها پاسخگوی شرایط اقلیمی مختلف است، بلکه با بهره برداری بهینه از منابع طبیعی، مصرف انرژی را کاهش داده و محیط زیستی پایدار را خلق می کند. در این مقاله به بررسی تاثیر اقلیم بر معماری بومی و پایدار در ایران پرداخته می شود و به ویژه تحلیل خانه بروجردی ها در کاشان به عنوان نمونه ای از معماری بومی موفق در اقلیم گرم و خشک ایران مورد بررسی قرار می گیرد. از جمله ویژگی های برجسته این خانه، طراحی حیاط مرکزی، بادگیرها، سقف های گنبدی، ایوان های نیم سایه و استفاده از مصالح بومی همچون خشت، گل و آجر است که به طور موثری در کاهش مصرف انرژی و ایجاد شرایط آسایش حرارتی در داخل خانه کمک می کنند. همچنین، این تحقیق به چالش های پیاده سازی معماری پایدار در ایران مانند هزینه های اولیه، نبود آگاهی کافی، و مشکلات اقتصادی اشاره کرده و راهکارهای ممکن برای ارتقاء آگاهی و استفاده از فناوری های نوین را بررسی می کند.

کلیدواژه ها:

اقلیم ، مصالح ، بوم آورد ، معماری پایدار ، خانه بروجردی ها