بررسی رابطه کیفیت تعاملات آموزشی و تاثیر آن بر رشد اجتماعی دانش آموزان

هدف تحقیق حاضر بررسی رابطه کیفیت تعاملات آموزشی و تاثیر آن بر رشد اجتماعی دانش آموزان بود. این پژوهش با استفاده از روش مروری و تحلیل منابع معتبر داخلی، به شناسایی نقش تعاملات معلم-دانش آموز، روابط همسالان و مشارکت خانواده با مدرسه در سلامت اجتماعی و کسب مهارت های ارتباطی دانش آموزان پرداخت. یافته ها نشان داد تعامل مثبت معلم با دانش آموزان، مشارکت در گروه های همسالان و حضور فعال خانواده در مدرسه، به طور معناداری رشد مهارت های اجتماعی مانند همدلی، مسئولیت پذیری و اعتماد به نفس را تسهیل می نماید. همچنین موانع ساختاری همچون تراکم بالای کلاس، کمبود امکانات و ضعف مهارت های ارتباطی برخی معلمان، کیفیت تعاملات آموزشی را کاهش داده و رشد اجتماعی دانش آموزان را محدود می کند. نتیجه گیری تحقیق حاکی از آن است که طراحی و اجرای برنامه های نظام مند برای توانمندسازی معلمان، کاهش موانع ساختاری، تشویق همکاری مدرسه و خانواده و بهره گیری از روش های تدریس تعاملی، پیش نیاز ارتقاء سلامت اجتماعی دانش آموزان است. مدیران و معلمان با توجه به این عوامل می توانند نقش اثربخشی در تربیت شهروندان پویا و مسئول ایفا کنند.

کلیدواژه ها:

تعاملات آموزشی ، رشد اجتماعی ، معلم ، خانواده.