بررسی عوامل موثر بر گرایش زنان استان خراسان جنوبی به مشارکت اجتماعی و مدیریت های کلان اجتماعی

این تحقیق با هدف تبیین بخشی از عوامل موثر بر مشارکت اجتماعی زنان، چگونگی تاثیر و ارتباط بین ویژگی های فردی و اجتماعی زنان، همبستگی اجتماعی، میزان گرایش به استفاده از وسایل ارتباط اجتماعی جمعی، احساس محرومیت نسبی و احساس از خود بیگانگی با مشارکت اجتماعی را مورد بررسی قرار داده است. در این تحقیق از تکنیک های اسنادی در بحث نظری و پرسشنامه و مصاحبه برای جمع آوری اطلاعات استفاده شده و از طریق نرم افزار spss نتایج مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفته است و براساس یافته های این تحقیق بیشتر متغیرهای مورد بررسی با مشارکت اجتماعی زنان رابطه ای معناداری را نشان می دهند. جامعه ی آماری این تحقیق زنان ساکن شهری، شهرستان قاینات (شامل شهر قاین، شهر خضری دشت بیاض، شهر حاجی آباد) از استان خراسان جنوبی است که با توجه به فرمول حجم نمونه ی کوکران تعداد نمونه مناسب برای این حجم از جامعه ی آماری 372 نفر است. واحد آماری این پژوهش، زنان منتخب از جامعه ی آماری مورد بحث می باشد که زنان 20-59 سال را شامل می شود. نتایج تحقیق نشان می دهد که افزایش میزان همبستگی اجتماعی موجب افزایش میزان گرایش به مشارکت اجتماعی می گردد. این نتیجه نظریه ی دور کیم را تایید می کند و هر چه اعتماد اجتماعی افراد بالا برود، میزان گرایش به مشارکت اجتماعی در بین ایشان افزایش می یابد که این فرضیه را نظریه ی پاتنام و اینگهارت تایید می کند و اگر بیگانگی اجتماعی در جامعه ای افزایش پیدا کند گرایش به مشارکت اجتماعی در آن جامعه کاهش خواهد یافت اگر احساس محرومیت نسبی در جامعه ای افزایش پیدا کند گرایش به مشارکت اجتماعی در ان جامعه کاهش خواهد یافت که این فرضیه را نظریه ی تدرابرت گر تایید می کند. اگر گرایش به استفاده از رسانه های جمعی در جامعه ای افزایش پیدا کند گرایش به مشارکت اجتماعی در آن جامعه افزایش خواهد یافت که این فرضیه را نظریه ی داننیل لرنر تایید می کند.

کلیدواژه ها:

مشارکت اجتماعی ، اعتماد اجتماعی ، همبستگی اجتماعی ، از خود بیگانگی