بررسی و مقایسه مراکز رشد ایران و سنگاپور نقاط قوت و ضعف، فرصت ها و چالش ها

مراکز رشد به عنوان بازیگران کلیدی در توسعه اقتصادی و تسهیل تبدیل ایده ها به کسب وکارهای پایدار، نقش محوری در اکوسیستم های کارآفرینی ایفا می کنند. این پژوهش با رویکرد تطبیقی-توصیفی، به بررسی عملکرد مراکز رشد ایران و سنگاپور پرداخته و تفاوت های ساختاری، حمایت های دولتی، و تاثیرات اقتصادی آن ها را تحلیل می کند. داده های این تحقیق مبتنی بر اسناد رسمی، گزارش های دولتی، و مقالات معتبر است که نشان می دهد ایران علیرغم پیشرفت در ایجاد زیرساخت های اولیه و حمایت از استارتاپ های دانش بنیان، با چالش هایی نظیر محدودیت منابع مالی، نبود شبکه سازی بین المللی، و بوروکراسی اداری مواجه است. در مقابل، سنگاپور با اتخاذ سیاست های منسجم، سرمایه گذاری در فناوری های پیشرو، و ادغام مراکز رشد در شبکه های جهانی نوآوری به الگویی موفق در منطقه تبدیل شده است. یافته های پژوهش حاکی از آن است که بهبود مراکز رشد ایران مستلزم تقویت زیرساخت های دیجیتال، ایجاد صندوق های سرمایه گذاری خطرپذیر، توسعه همکاری های بین المللی، و آموزش نیروی انسانی ماهر است. همچنین، کاهش وابستگی به بودجه دولتی، تسهیل قوانین مالکیت فکری، و ارزیابی مستمر عملکرد این مراکز از طریق شاخص های کمی، ازجمله پیشنهادات کلیدی این مطالعه است. این تحقیق بر این نکته تاکید دارد که یادگیری از تجربیات سنگاپور و اجرای راهکارهای تطبیقی، می تواند مراکز رشد ایران را به قطب های نوآوری منطقه تبدیل کند و سهم موثری در رشد اقتصاد دانش بنیان ایفا نماید.

کلیدواژه ها:

مراکز رشد ، اکوسیستم کارآفرینی ، ایران ، سنگاپور ، سرمایه گذاری خطرپذیر ، نوآوری.