بررسی نقش هوش هیجانی و خلاقیت هیجانی در پیش بینی میزان سازگاری اجتماعی معلمان دوره ابتدایی (مطالعه موردی: شهرستان تبریز، سال تحصیلی ۱۴۰۴-۱۴۰۳)

در این پژوهش، تلاش شده است تا میزان سازگاری اجتماعی معلمان دوره ابتدایی بر اساس دو متغیر هوش هیجانی و خلاقیت هیجانی مورد پیش بینی قرار گیرد. رویکرد تحقیق، کمی بوده و از نظر هدف، در زمره پژوهش های کاربردی قرار می گیرد. این مطالعه از حیث شیوه گردآوری داده ها، یک تحقیق میدانی با ماهیت توصیفی-همبستگی است. جامعه آماری شامل تمامی معلمان زن شاغل در پایه های شش گانه ابتدایی ناحیه یک آموزش وپرورش شهر تبریز در سال تحصیلی ۱۴۰۴-۱۴۰۳ است که طبق آمار ارائه شده، شمار آن ها ۸۳۲ نفر می باشد. حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان، ۲۶۰ نفر تعیین و از طریق روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شد. برای تجزیه وتحلیل اطلاعات گردآوری شده، از نرم افزار SPSS نسخه ۲۷ بهره گرفته شد. تحلیل های آماری شامل شاخص های توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین، انحراف معیار و واریانس) و آزمون های استنباطی (آزمون نرمال بودن کلوموگروف-اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون خطی) بود. یافته ها نشان دادند که هر دو متغیر هوش هیجانی و خلاقیت هیجانی با سازگاری اجتماعی رابطه مثبت و معناداری دارند؛ همچنین مشخص شد که هوش هیجانی نسبت به خلاقیت هیجانی، قدرت بیشتری در پیش بینی میزان سازگاری اجتماعی معلمان دارد.

کلیدواژه ها:

سازگاری اجتماعی ، خلاقیت هیجانی ، هوش هیجانی ، معلمان ، مدارس ، رابطه