شناسایی موانع اجتماعی وسیاسی ورزش تفریحی زنان ایران

این مطالعه به بررسی موانع اجتماعی و سیاسی مشارکت زنان در ورزش های تفریحی در ایران می پردازد. روش پژوهش حاضر، روش کیفی بود. جامعه مشارکت کنندگان این پژوهش را خبرگان دارای تخصص در زمینه ورزش های تفریحی و ورزش زنان، تشکیل دادند که به صورت هدفمند و گلوله برفی انتخاب شدند. تعداد نمونه آماری تا حد رسیدن به اشباع نظری، ۲۴ نفر در مصاحبه انتخاب شد و با روش تحلیل مضمون به تجزیه و تحلیل داده ها پرداخته شد. نتایج این پژوهش، نشان داد که ۳۵ شاخص می تواند به عنوان موانع اجتماعی و سیاسی در ورزش تفریحی زنان ایران قلمداد شود. براساس تحلیل های انجام شده سهم مولفه اجتماعی ۱۴ و مولفه سیاسی ۲۱ بود. یافته های این پژوهش، ضرورت توجه به توسعه ورزش تفریحی زنان را بیش از پیش آشکار می سازد؛ چرا که نه تنها سلامت جسمی و روانی زنان، بلکه ارتقای سطح مشارکت اجتماعی و توانمندسازی آنها، به این امر گره خورده است. شناسایی موانع اجتماعی و اقتصادی، گامی اساسی در جهت برنامه ریزی و مداخلات هدفمند برای توسعه ورزش تفریحی زنان است. سیاستگذاران، مدیران و فعالان این حوزه می توانند با درک عمیق از این موانع، راهکارهای موثر و پایدار برای عبور از این چالش ها و شکوفایی ورزش تفریحی زنان در ایران بیابند.

کلیدواژه ها:

موانع اجتماعی ، موانع سیاسی ، ورزش تفریحی ، ورزش زنان