بررسی رابطه میان خودکارآمدی و تابآوری دانشجویان دانشگاه حکیم سبزواری

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه خودکارآمدی و تاب آوری دانشجویان دانشگاه حکیم سبزواری انجام شد. روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی و پیمایشی میباشد. جامعه آماری این پژوهش، شامل تمامی دانشجویان دانشگاه حکیم سبزواری که در سال ۱۴۰۳-۱۴۰۴ اشتغال به تحصیل داشتند که بین ۳۷۸ نفر به روش تصادفی ساده پرسشنامه توزیع شد. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه خودکارآمدی موریس (۲۰۰۱) و تاب آوری کونور و دیویدسون (۲۰۰۳) بود. برای تجزیه تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون، آزمون میانگین یک جامعه (T تک نمونهای)، آزمون میانگین دو جامعه مستقل (T دو جامعه مستقل) و رگرسیون خطی استفاده شد. نتایج نشان داد که بین خودکارآمدی و تاب آوری ارتباط مثبت، مستقیم و معناداری وجود دارد؛ دانشجویان دانشگاه حکیم سبزواری در وضعیت مناسبی از خودکارآمدی و تابآوری قرار دارند؛ خودکارآمدی در دانشجویان دختر بیشتر از دانشجویان پسر است و علاوه بر آن خودکارآمدی به مقدار ۴۳/۰ توانایی پیشبینی تابآوری را دارد.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، تابآوری ، دانشجویان دانشگاه حکیم سبزواری