بررسی رابطه تحمل ابهام و کمک طلبی تحصیلی در دانشجویان دانشگاه حکیم سبزواری با میانجی گری امید به زندگی

این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین تحمل ابهام و کمک طلبی تحصیلی با نقش میانجی امید به زندگی در دانشجویان دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه حکیم سبزواری انجام شده است. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان این دانشکده در نیمسال دوم سال تحصیلی ۱۴۰۴-۱۴۰۳ می باشد. نمونه ای شامل ۱۳۶ نفر به روش تصادفی ساده انتخاب شد. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های استاندارد مربوط به تحمل ابهام، کمک طلبی تحصیلی و امید به زندگی اشنایدر استفاده شد و تحلیل داده ها با بهره گیری از نرم افزارهای SPSS و AMOS و آزمون معادلات ساختاری انجام گرفت. نتایج این پژوهش نشان داد که اگرچه بین تحمل ابهام و کمک طلبی تحصیلی رابطه مستقیمی وجود ندارد، اما نقش امید به زندگی به عنوان یک متغیر میانجی معنادار و موثر است. به عبارت دیگر، دانشجویانی که سطح بالاتری از تحمل ابهام دارند، در صورتی که از امید به زندگی بیشتری برخوردار باشند، تمایل بیشتری به کمک طلبی تحصیلی از خود نشان می دهند. این یافته ها می تواند بر ضرورت تقویت مولفه های امید در برنامه های مشاوره ای و روانشناختی دانشگاهی تاکید کند، چراکه امید نقش کلیدی در تسهیل رفتارهای مقابله ای سالم از جمله کمک طلبی دارد.

کلیدواژه ها:

تحمل ابهام ، کمک طلبی تحصیلی ، امید به زندگی