بررسی رابطه خودپنداره تحصیلی و فرسودگی تحصیلی دانشجویان دانشگاه حکیم سبزواری

هدف از این پژوهش بررسی رابطه خودپنداره تحصیلی با فرسودگی تحصیلی دانشجویان دانشگاه حکیم سبزواری است. روش این پژوهش توصیفی ساده، از نوع همبستگی و پیمایشی است که در آن روابط متغیرها بر اساس هدف پژوهش تحلیل می شود. بر این اساس جامعه آماری این پژوهش کلیه دانشجویان مقاطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری تشکیل می شود که این تعداد شامل ۸۰۰۰ نفر می باشد، که نمونه مورد مطالعه براساس جدول مورگان ۳۶۵ نفر تعیین شد. در این پژوهش از پرسشنامه خودپنداره تحصیلی دالور (۱۳۷۲)، همچنین از پرسشنامه فرسودگی تحصیلی مسلش یا مزالج که توسط رستمی عابدی و همکاران ۱۳۹۰ استخراج گردیده استفاده شده است. روایی صوری و محتوایی توسط متخصصان تایید شد و روایی سنجیده توسط نرم افزار SPSS انجام شد. پایایی هر دو پرسشنامه با استفاده از نرم افزار SPSS گرفته شد. پایایی پرسشنامه خودپنداره تحصیلی ۰.۹۲۱ و پایایی پرسشنامه فرسودگی تحصیلی ۰.۸۸۷ به دست آمد و وضعیت هر دو مطلوب بود. در این پژوهش از آزمون تی تک نمونه و همبستگی پیرسون استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که بین خودپنداره تحصیلی و فرسودگی تحصیلی رابطه معکوس و معناداری وجود دارد به طوری که با افزایش خودپنداره تحصیلی، فرسودگی تحصیلی کاهش یافته و بالعکس. بنابراین با توجه به اهمیت این دو سازه روانشناختی در آینده تحصیلی دانشجویان، راهبردهای آموزشی موثری نظیر برگزاری کارگاه های آموزشی و تامین فضای برای خودشناسی و خودآگاهی دانشجویان می تواند موثر باشد.

کلیدواژه ها:

خودپنداره تحصیلی ، فرسودگی تحصیلی ، دانشجویان