رابطه الگوهای خانوادگی مبداء با سازگاری عاطفی دانشجویان با میانجیگری هویت

پژوهش حاضر با هدف برسی رابطه الگوهای خانواده مبداء با سازگاری عاطفی دانشجویان با نقش میانجی هویت انجام شد. روش: روش پژوهش حاضر توصیفی و ازنوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل دانشجویان دانشگاه حکیم سبزواری است. ۱۰۰ نفر به عنوان نمونه پژوهش به صورت در دسترس و داوطلبانه انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه الگوهای ارتباطی خانواده کوئرنر و ماری آننه (۲۰۰۲)، پرسشنامه هویت اجتماعی را صفاری نیا و روشن (۱۳۹۰) و پرسشنامه سازگاری عاطفی دانشجویان فرحبخش (۱۳۹۰) استفاده گردید. داده های پژوهش با استفاده از روش همبستگی و تحلیل میانجی گری با استفاده از نرم افزار اس پی اس اس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: یافته ها نشان داد گفت و شنود خانوادگی با میانجی گری هویت، تاثیر مثبت و معناداری بر سازگاری عاطفی دارد و همنوایی خانوادگی هم به صورت مستقیم و هم از طریق تضعیف هویت، سازگاری را کاهش می دهد. نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد گفت وشنود خانوادگی از طریق تقویت هویت، سازگاری دانشجویان را افزایش می دهد، در حالی که همنوایی خانوادگی اثر معکوس دارد. هویت قوی ترین پیشبین کننده سازگاری بود این نتایج اهمیت تعادل بین ارتباطات خانوادگی و استقلال فردی را برجسته میسازد.

کلیدواژه ها:

الگوهای خانوادگی ، سازگاری عاطفی ، میانجیگری هویت ، هویت ، همبستگی