مدل قیمتگذاری دارایی بر اساس داده های حسابداری و فاکتورهای اساسی در بورس اوراق بهادار

شناسایی مدل درست قیمتگذاری دارایی از مدت ها قبل موضوعی مهم در ادبیات موضوعی اقتصاد مالی بوده است. چنین مدلی نه تنها بازده سهام را توضیح میدهد بلکه باعث افزایش توانایی در پیش بینی بازده غیر عادی نیز میشود. هدف پژوهش حاضر، ارزیابی امکان بهبود عملکرد مدلهای q فاکتور، سه عاملی فاما و فرنچ، چهار عاملی کارهارت، پنج عاملی فاما و فرنچ، شش عاملی فاما و فرنچ و q فاکتور تعدیل شده با عامل رشد سرمایهگذاری مورد انتظار در توضیح تفاوت بازده سهام با اضافه کردن عامل بنیادی مبتنی بر ویژگیهای حسابداری است. برای بررسی هدف پژوهش حاضر، از داده های ۱۲۹ شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی بازه زمانی ۱۳۸۶ تا ۱۴۰۲ استفاده شده است. سپس بر پایه نظریه مصرف و اصول و مفروضات حسابداری، ویژگیهای حسابداری اثرگذار بر رشد سود و بازده سهام شناسایی و به دنبال آن به صورت تجربی آزمون شدهاند. در ادامه، ویژگی های مربوطه در یک عامل تحت عنوان عامل بنیادی مبتنی بر ویژگی های حسابداری خالصه میشوند تا در بسط مدل های چند عاملی قیمتگذاری مورد استفاده قرار گیرد. نتایج نشان میدهد، بسط مدل های مورد بررسی پژوهش با عامل بنیادی مبتنی بر ویژگیهای حسابداری، درمدل q فاکتور، مدل چهار عاملی کار هارت، مدل پنج عاملی فاما و فرنچ ومدل q فاکتور تعدیل شده با عامل رشد سرمایه گذاری مورد انتظارموجب کاهش آماره GRS و افزایش ضریب تعیین تعدیل شده آنها می شود؛ که این موضوع حاکی از بهبود عملکرد و افزایش قابل توجه قدرت توضیح دهندگی مدلهای حاوی عامل بنیادی مبتنی بر ویژگی های حسابداری ن سبت به مدلهای متناظر آن ها می باشد. اما بسط مدلهای سه عاملی فاما و فرنچ و شش عاملی فاما و فرنچ با عامل بنیادی مبتنی بر ویژگیهای حسابداری موجب بهبود عملکرد مدل نسبت به مدل های عاملی متناظر آن ها نمی شود.

کلیدواژه ها:

مدل چند عاملی قیمتگذاری دارایی های سرمایهای ، بازده مورد انتظار ، سرمایه گذاری ، رشد سرمایهگذاری ، سودآوری