اثر بخشی تعامل با اسب بر نظریه ذهن و مهارت های اجتماعی کودکان با نشانگان اوتیسم

اختلال طیف اوتیسم (ASD) یکی از اختلالات رشدی عصبی است که بر مهارت های اجتماعی، ارتباطی و شناختی کودکان تاثیر می گذارد. در این راستا، اسب درمانی به عنوان یک مداخله مبتنی بر تعامل با حیوانات، به ویژه اسب ها، مطرح شده است که می تواند به بهبود مهارت های اجتماعی و نظریه ذهن کودکان مبتلا به اوتیسم کمک کند. هدف این پژوهش بررسی تاثیر تعامل و ارتباط با اسب بر نظریه ذهن و مهارت های اجتماعی کودکان با نشانگان اوتیسم بود. پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون است. در این مطالعه ۲۰ کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم (۱۰ نفر گروه آزمایش و ۱۰ نفر گروه کنترل) شرکت کردند. گروه آزمایش تحت برنامه درمانی اسب درمانی در مرکز سوارکاری نوروز آباد تهرانسر قرار گرفتند. ابزارهای مورد استفاده شامل آزمون نظریه ذهن و مقیاس ارتباط اجتماعی بودند. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده تحلیل واریانس (ANOVA) صورت گرفت. نتایج تحلیل ها نشان داد که گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل پس از مداخله، در نمرات نظریه ذهن و مهارت های اجتماعی تغییرات معناداری را تجربه کردند. میانگین نمرات نظریه ذهن در پیش آزمون ۲۲.۷ و در پس آزمون ۲۷.۰۵ بود که تفاوت معناداری را نشان داد (t = -۵.۶۰۹، p-value = ۰.۰۰۰). همچنین، میانگین نمرات مهارت های اجتماعی از ۱۹.۰۰ در پیش آزمون به ۲۴.۵۰ در پس آزمون افزایش یافت (t = -۵.۰۳۷، p-value = ۰.۰۰۰). نتایج این پژوهش نشان دهنده تاثیر مثبت و معنادار اسب درمانی بر بهبود نظریه ذهن و مهارت های اجتماعی کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم است. اسب درمانی به عنوان یک مداخله موثر می تواند به طور قابل توجهی به ارتقای توانایی های اجتماعی و شناختی کودکان مبتلا به اوتیسم کمک کند و بهبود کیفیت زندگی اجتماعی آن ها را تسهیل کند.

کلیدواژه ها:

اختلال طیف اوتیسم ، اسب درمانی ، نظریه ذهن ، مهارت های اجتماعی ، درمان مبتنی بر حیوانات ، کودکان مبتلا به اوتیسم