بررسی ابعاد روش آموزش مبتنی بر حس کنجکاوی

در عصر حاضر که تحولات علمی، فناوری و اجتماعی با شتابی فزاینده جوامع بشری را تحت تاثیر قرار داده اند، نظام های آموزشی بیش از هر زمان دیگر نیازمند تحول در شیوه های تدریس و یادگیری هستند. رویکرد آموزش مبتنی بر حس کنجکاوی، پاسخی نوآورانه به این نیاز است؛ رویکردی که به جای انتقال یک سویه ی اطلاعات، یادگیری را با بهره گیری از انگیزش درونی فراگیران، به تجربه ای فعال، معنادار و خلاقانه بدل می سازد. حس کنجکاوی به عنوان نیرویی بنیادین و طبیعی در انسان، می تواند نقش موتور محرک یادگیری را ایفا کرده و بستر رشد مهارت هایی نظیر تفکر انتقادی، حل مسئله، خلاقیت و یادگیری مادام العمر را فراهم آورد. یافته های این پژوهش حاکی از آن است که برای فعال سازی و پرورش حس کنجکاوی در کلاس درس، بهره گیری از عناصری همچون پرسش های باز، موقعیت های مبهم، بازی های آموزشی، فعالیت های اکتشافی، چالش های مسئله محور و ایجاد تضاد شناختی نقش تعیین کننده دارند. پرسش های باز به دلیل ماهیت غیرقطعی خود، ذهن دانش آموز را به طرح فرضیه، تحلیل و کاوش سوق می دهند و منجر به یادگیری فعال و درگیرکننده می شوند. از سوی دیگر، موقعیت های مبهم با ارائه ی موقعیت هایی فاقد پاسخ قطعی، زمینه ای فراهم می سازند که در آن فراگیر ناچار به واکاوی چندلایه ی اطلاعات و تولید معنا شود.

کلیدواژه ها:

حس کنجکاوی ، آموزش مبتنی بر حس کنجکاوی ، کنجکاوی دانش آموزان.