نقش آموزش مبتنی بر شایستگی در افزایش خودکارآمدی تحصیلی و حرفه ای دانش آموزان

در دنیای متحول و پیچیده ی امروز، نیاز به تربیت دانش آموزانی توانمند که نه تنها از دانش نظری برخوردار باشند بلکه قابلیت های عملی، اجتماعی و شناختی لازم برای مواجهه با چالش های واقعی زندگی و اشتغال را نیز دارا باشند، بیش از پیش احساس می شود. آموزش مبتنی بر شایستگی به عنوان رویکردی نوین، با تاکید بر یادگیری عملکردمحور، مهارت محوری و ارزیابی مستمر، پاسخی موثر به این نیاز است. این مقاله با رویکردی تحلیلی–مروری، به بررسی نقش آموزش شایستگی محور در ارتقای خودکارآمدی تحصیلی و حرفه ای دانش آموزان پرداخته و نشان می دهد که چگونه این نوع آموزش می تواند بر مولفه های کلیدی خودکارآمدی مانند انگیزه، اعتماد به نفس، خودتنظیمی و آمادگی شغلی تاثیرگذار باشد. یافته های نظری و تجربی بیانگر آن است که آموزش شایستگی محور با فراهم آوردن فرصت های یادگیری معنادار و چالش برانگیز، رشد مهارت های شناختی و عاطفی، و تاکید بر خودارزیابی و بازخوردهای تکوینی، به تقویت باور دانش آموزان نسبت به توانایی های خود منجر می شود. همچنین، با الهام از نظریه های روان شناختی چون خودکارآمدی بندورا، یادگیری اجتماعی ویگوتسکی و یادگیری تجربی کلب، می توان دریافت که این رویکرد نه تنها موجب افزایش مشارکت تحصیلی، بلکه به توسعه آمادگی حرفه ای و مسئولیت پذیری فردی نیز کمک می کند. در این میان، نقش کلیدی معلم، برنامه درسی منعطف و فرهنگ مدرسه در تحقق آموزش شایستگی محور بسیار برجسته است. مقاله در پایان ضمن شناسایی چالش ها، راهکارهایی برای توسعه و نهادینه سازی این رویکرد در نظام آموزشی پیشنهاد می کند.

کلیدواژه ها:

آموزش مبتنی بر شایستگی ، خودکارآمدی تحصیلی ، خودکارآمدی حرفه ای ، یادگیری عملکردمحور ، برنامه ریزی درسی نوین