بررسی و مقایسه روش شنیداری-گفتاری و روش تدریس صامت در آموزش زبان انگلیسی

این مقاله تحلیلی مقایسه ای از دو روش برجسته آموزش زبان ارائه می دهد: روش شنیداری-گفتاری و روش تدریس صامت. در حالی که هر دو رویکرد با هدف افزایش یادگیری زبان هستند، اما در فلسفه های اساسی، تکنیک های آموزشی و استراتژی های مشارکت زبان آموز تفاوت های چشمگیری دارند. روش شنیداری-گفتای بر اهمیت تعامل و تکرار تاکید می کند و یک محیط کلاس پویا را پرورش می دهد که در آن زبان آموزان به طور فعال از طریق گفتگوها و فعالیت های ساختاریافته مشارکت می کنند. در مقابل، روش تدریس صامت استقلال و خودشناسی زبان آموز را در اولویت قرار می دهد و معلم نقش منفعل تری را برای تشویق دانش آموزان به پذیرش مسئولیت یادگیری خود ایفا می کند. این مطالعه به بررسی اثربخشی هر روش در زمینه های مختلف آموزشی می پردازد و عواملی مانند انگیزه زبان آموز، میزان حفظ و سازگاری با سبک های مختلف یادگیری را بررسی می کند. این مقاله با برجسته کردن نقاط قوت و محدودیت های روش شنیداری-گفتای و روش تدریس صامت قصد دارد بینش هایی را در اختیار مربیان قرار دهد تا مناسب ترین رویکرد را برای اهداف آموزشی و نیازهای دانش آموزان خود انتخاب کنند.

کلیدواژه ها:

روش شنیداری-گفتاری ، روش تدریس صامت ، تعامل ، ارزیابی ، اهداف