راهبردهای تربیت معلمان پژوهنده در آموزش و پرورش سفر به دنیای ناشناخته ی ایندیگوها و بررسی توانمندی های ویژه ی آنها

ایندیگوها یا 'کودکان ایندیگو' به گروهی از کودکان اطلاق می شود که به طور خاص با ویژگی های منحصر به فردی شناخته می شوند. این اصطلاح نخستین بار در دهه ۱۹۷۰ توسط نانسی آن تپلو، یک روانشناس و نویسنده، معرفی شد. او ادعا کرد که این کودکان دارای توانایی های خاصی هستند و معمولا به عنوان افرادی خلاق، حساس و باهوش توصیف می شوند ویژگی های رایج ایندیگوها شامل: ۱-حساسیت بالا: این کودکان معمولا نسبت به محیط اطراف و احساسات دیگران بسیار حساس هستند ۲-خلاقیت و نوآوری: ایندیگوها معمولا دارای تفکر خلاقانه و توانایی حل مسائل به شیوه های غیرمتعارف هستند ۳-احساس هدف: بسیاری از ایندیگوها احساس می کنند که ماموریتی خاص در زندگی دارند و به دنبال تغییرات مثبت در جامعه هستند ۴-مشکل در سازگاری با سیستم های آموزشی و اجتماعی: برخی از ایندیگوها ممکن است در سیستم های آموزشی سنتی دچار مشکل شوند و نیاز به رویکردهای متفاوت داشته باشند با وجود ادعاهای مربوط به ایندیگوها، این مفهوم همچنان مورد بحث و انتقاد قرار دارد. برخی از منتقدان بر این باورند که این ویژگی ها ممکن است ناشی از اختلالات رفتاری یا روانی باشند و نه ناشی از یک نوع خاص از انرژی یا روحیه. در نهایت، موضوع ایندیگوها به عنوان یک پدیده فرهنگی و اجتماعی در نظر گرفته می شود که توجهات زیادی را جلب کرده است و همچنان در حال بررسی و بحث است

کلیدواژه ها:

ایندیگوها ، کودکان ایندیگو ، روانشناس ، خلاقیت ، حساسیت ، اهداف زندگی ، سیستم های آموزشی ، مشکلات اجتماعی