تاثیر فناوری های نوین بر آموزش و یادگیری

در دهه های اخیر، تحولات شگرفی در حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) به وقوع پیوسته که زمینه ساز دگرگونی های بنیادین در نظام های آموزشی سراسر جهان شده است. مقاله حاضر با هدف بررسی تاثیر فناوری های نوین بر فرآیند آموزش و یادگیری نگاشته شده و با رویکردی تحلیلی–توصیفی، به تبیین ظرفیت ها، چالش ها و چشم اندازهای بهره گیری از ابزارهای نوین فناوری در نظام آموزشی می پردازد. فناوری هایی نظیر هوش مصنوعی، یادگیری ماشینی، واقعیت مجازی (VR)، واقعیت افزوده (AR)، پلتفرم های یادگیری الکترونیکی، شبکه های اجتماعی آموزشی، و اینترنت اشیاء (IoT) موجب تحول در شیوه های تدریس، تعمیق یادگیری، و ارتقای تعامل میان معلم و دانش آموز شده اند. یافته های مطالعات تطبیقی بین المللی نشان می دهد که این فناوری ها در صورت طراحی و پیاده سازی صحیح، می توانند باعث بهبود معنادار در عملکرد تحصیلی، افزایش انگیزه یادگیرندگان، توسعه یادگیری شخصی سازی شده، و ارتقای عدالت آموزشی شوند. از سوی دیگر، چالش هایی نظیر شکاف دیجیتال، مسائل مربوط به حریم خصوصی داده ها، مقاومت فرهنگی و روان شناختی در برابر تغییرات فناورانه، و نابرابری در دسترسی به زیرساخت ها، از جمله موانعی هستند که می توانند اثربخشی این فناوری ها را با چالش مواجه کنند. مقاله حاضر، ضمن مرور ادبیات موجود از منابع فارسی و انگلیسی و تحلیل داده های به روز، به بررسی نقش فناوری در تحول آموزش سنتی به آموزش ترکیبی و هوشمند پرداخته و پیشنهادهایی برای بهره گیری موثر از این ابزارها در راستای ارتقای کیفیت یادگیری ارائه می دهد. در مجموع، نتایج این پژوهش نشان می دهد که آینده آموزش در گرو ادغام هوشمندانه فناوری با رویکردهای آموزشی نوین است، مشروط بر آن که این ادغام با نگاهی انتقادی، علمی و بومی سازی شده صورت پذیرد.

کلیدواژه ها:

فناوری های نوین ، آموزش الکترونیکی ، یادگیری دیجیتال ، هوش مصنوعی در آموزش ، واقعیت افزوده ، واقعیت مجازی