تاثیر آموزش مبتنی بر حل مسئله در افزایش خلاقیت و خودکارآمدی تحصیلی

آموزش مبتنی بر حل مسئله به عنوان یکی از رویکردهای نوین یادگیری، در سال های اخیر توجه بسیاری از متخصصان تعلیم وتربیت را به خود جلب کرده است. این روش، با تمرکز بر درگیری فعال یادگیرنده در فرایند شناخت، تحلیل و حل مسائل واقعی، می تواند تاثیر بسزایی در پرورش توانمندی های ذهنی از جمله خلاقیت و خودکارآمدی تحصیلی داشته باشد. مقاله حاضر با هدف تحلیل و مرور انتقادی پژوهش ها و نظریه های مرتبط با تاثیر آموزش مبتنی بر حل مسئله بر افزایش خلاقیت و خودکارآمدی تحصیلی نگاشته شده است. در این پژوهش مروری، با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی، منابع علمی داخلی و خارجی، شامل مقالات پژوهشی، گزارش های علمی و نظریه های آموزشی، مورد بررسی قرار گرفته اند. نتایج حاصل از این بررسی ها نشان می دهد که آموزش مبتنی بر حل مسئله می تواند موجب ارتقای تفکر خلاق، تقویت انگیزه درونی، خودتنظیمی یادگیری، و پرورش مهارت های شناختی سطح بالا در دانش آموزان شود. همچنین، خودکارآمدی تحصیلی، به عنوان یکی از عوامل کلیدی موفقیت آموزشی، از طریق مشارکت فعال در فرایند حل مسئله و کسب تجربه های موفق یادگیری، به طور قابل توجهی افزایش می یابد. از سوی دیگر، این مقاله ضمن اشاره به فرصت های ناشی از این رویکرد، چالش ها و محدودیت هایی چون کمبود زمان، مقاومت معلمان، و ضعف در منابع آموزشی را نیز بررسی کرده و راهکارهایی برای رفع این موانع ارائه داده است. در نهایت، تحلیل انتقادی پژوهش ها نشان می دهد که آموزش مبتنی بر حل مسئله نه تنها با پشتوانه نظری غنی و تجربه های موفق همراه است، بلکه از ظرفیت بالایی برای تحول در الگوهای سنتی آموزش برخوردار می باشد.

کلیدواژه ها:

آموزش مبتنی بر حل مسئله ، خلاقیت ، خودکارآمدی تحصیلی ، یادگیری فعال