آموزش مبتنی بر نقاط قوت در دانش آموزان با نیازهای ویژه

آموزش مبتنی بر نقاط قوت (Strengths-Based Education) یکی از رویکردهای نوین در تعلیم و تربیت است که بر شناسایی، پرورش و بهره برداری از قابلیت ها و توانمندی های فردی دانش آموزان تمرکز دارد. این رویکرد، به ویژه برای دانش آموزان با نیازهای ویژه، می تواند جایگزینی موثر برای نگاه ناتوان محور و نقصان نگر سنتی باشد. با تاکید بر ظرفیت ها به جای محدودیت ها، آموزش مبتنی بر نقاط قوت می تواند حس خودکارآمدی، انگیزش درونی، و مشارکت فعال را در این دانش آموزان افزایش دهد. پژوهش ها نشان داده اند که بهره گیری از این رویکرد، نه تنها عملکرد تحصیلی بلکه مهارت های اجتماعی و هیجانی دانش آموزان با نیازهای ویژه را نیز ارتقا می دهد. این مقاله ضمن بررسی مبانی نظری، شواهد تجربی و کاربردهای عملی آموزش مبتنی بر نقاط قوت، راهکارهایی برای اجرای اثربخش آن در محیط های آموزشی فراگیر ارائه می دهد. همچنین به چالش ها و ملاحظات فرهنگی و ساختاری اجرای این رویکرد در نظام آموزشی ایران پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

آموزش مبتنی بر نقاط قوت ، دانش آموزان با نیازهای ویژه ، آموزش فراگیر ، خودکارآمدی ، توانمندسازی ، روان شناسی مثبت گرا