شیوههای کارآمد در بهبود کیفیت یادگیری در مدارس

با توجه به اهمیت مدارس در آماده کردن افراد برای حرفه ای آینده و موفقیت در رو به رو شدن با چالش های اجتماع به حداکثر رساندن کیفیت یادگیری اهمیت پیدا می کند. به همین دلیل در این مقاله به بررسی نظریات افراد صاحب نظر در بحث یادگیری و تعلیم و تربیت می پردازم تا بتوانم به کارآمد ترین شیوه های بهبود کیفیت یادگیری در مدارس دست یابم. روش این تحقیق کیفی کتابخانه ای می باشد. در هر نظریه ابتدا سعی شده که آن را به زبان ساده شرح دهیم و سپس به نحوه کاربرد نظریه در بهبود کیفیت یادگیری در مدارس بپردازیم. هدف از این تحقیق یافتن بهترین راهکارها برای ارتقای کیفیت یادگیری دانش آموزان مدارس است. در این تحقیق پی می بریم که آموزش در مدارس با کاربرد تکنیک های زیر قابل ارتقاست: ۱. شرطی سازی کلاسیک نظریه (پاولف) ۲. شرطی سازی عامل نظریه ثرندایک و اسکینر ۳. یادگیری اکتشافی نظریه پیاژه ۴. اسکلت بندی نظریه ویگوتسکی ۵. یادگیری عملی (نظریه) (دیویی ۶. کنترل درونی (نظریه گلاسر ۷. تطابق آموزش با نیازهای ژنتیکی و قابلیت های لازم برای حضور در جامعه نظریه گلاسر ۸. برنامه سال گذار (اجرا شده در ایرلند). در انتها نیز در بخش نتیجه گیری با توجه به نظریات بررسی شده به ذکر موردی شیوه های کارآمد در بهبود کیفیت یادگیری در مدارس می پردازیم. از انجام این پژوهش کتابخانه ای نتیجه گرفتم که آموزش باید به صورت عملی باشد. معلم نباید منبع دانش، بلکه راهنمای رسیدن به دانش باشد و دانش آموز هم باید فرصت آزمون و خطا و کشف کردن در محیط را داشته باشد. همچنین دانش آموز اگر به توانایی کنترل درونی دست یابد و به یادگیری در حوزه مورد علاقه اش بپردازد، نیازی به مشوق های بیرونی ندارد. این نوع کنترل از کنترل بیرونی موثرتر است.

کلیدواژه ها:

شیوه های کارآمد ، بهبود کیفیت یادگیری ، مدارس ، نظریات یادگیری ، تعلیم و تربیت