وضعیت حقوقی ارث کودکان متولد شده از لقاح مصنوعی

در نظام آفرینش برای هر فرد انسانی که پا به عرصه هستی می گذارد، حقوقی مفروض است، مسائل حقوقی ناشی از تحقیقات ژنتیک از جمله ارث جزء مسائل مهم روز در زمینه حقوق است که با توجه به رشد روزافزون فناوری های ژنتیک دارای اهمیت دو چندان است و ضرورت انجام تحقیق را بی شتر مینماید، استفاده از حقوق مدون فعلی در مورد کودکان متولد از لقاح طبیعی نمی تواند پاسخگوی بسیاری از پرسش های ماهوی در مورد حقوق کودک ناشی از تلقیح مصنوعی باشد، لذا در صدد برآمدیم تا با گردآوری و عرضه این مطالب وضعیت حقوقی ارث کودکان متولد شده از لقاح مصنوعی بپردازیم. این مقاله با استفاده از روش تحلیلی – توصیفی انجام شده است و اطلاعات حاصل از تحقیق، با استفاده از روش اسنادی-کتابخانه ای بدست آمده است و یافته ها نشان می دهد که در راستای تبیین وضعیت توارث کودک، تعیین مالک الحاق نسبت به عنوان یکی از موجبات ارث، احراز شرایط تحقق ارث، احراز فقدان موانع توارث و نهایتا تبیین حکم هر یک از اقسام تلقیح مصنوعی از طریق اهدای جنین (ناشی از اهدای اسپرم، اهدای تخمک و اهدای هر دو توسط بیگانه) ضرورت می یابد. قانون گذار در تشخیص نسب، ضابطه عرفی که همان تکون یک انسان از اسپرم پدر و تخمک مادر است را در نظر گرفته است و در ماده ۵۷۸ قانون مدنی شرط متاخر را در خصوص ارث بردن جنین پذیرفته و معتقد است هرگاه انتساب طفل ناشی از تلقیح مصنوعی به مورث قطعی و ثابت باشد، زنده متولد شدن طفل ناشی از تلقیح مصنوعی ولو پس از فوت پدر، کشف از مالکیت او نسبت به سهم الارث از زمان فوت مورث مینماید و از پدر متوفی اش ارث خواهد برد.

کلیدواژه ها:

ارث ، حقوق کودکان ، لقاح مصنوعی ، نسب