بررسی حق توقیف کشتی های تجاری در محدوده دریای سرزمینی در پرتو حقوق بین الملل دریا ها

کشتیرانی تجاری در دریا ها از دیرباز یکی از روش های ترابری و جابجایی کالا و افراد بوده و به دلیل امکان انتقال حجم قابل توجهی از کالاها از مسیر های آبی همواره مورد توجه بسیاری از دولت ها بوده است از این رو تدوین قواعد و چهارچوب های مختلف برای ارتقای کیفیت و امنیت ترابری دریایی از طریق انعقاد کنوانسیون ها و تدوین نظام های قانونی از سوی کشور های حاضر در دریا همواره در دستور کار بوده است از این رو توجه به ماهیت حقوقی دریا به عنوان یک مسیر تامین نیاز های اساسی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. کنشگران بین المللی حاضر در دریا ها از جهت بهبود استاندارد های نظارتی و تدوین چهارچوب های مورد نیاز از برای تامین حداکثری منافع حاصل از دریا، آب ها را به مناطق مختلفی از جمله آب های داخلی، سرزمینی، فالت قاره، آزاد و... تقسیم نموده اند و در هر یک از این بخش ها قواعد و مقررات عمومی و اختصاصی خاصی را اعمال می نمایند. با عنایت بر این موضوع که در حال حاضر مناصبات بین المللی به سوی استفاده از قدرت حاکمیت برای پیشبرد اهداف سیاسی با استفاده از اعمال حاکمیت ملی در دریای سرزمینی است دیدگاه حقوق بین الملل نسبت به این موضوع مورد سوال است و همچنین بررسی جواز دولت ها در حق اعمال کنش های حاکمیتی در آب های سرزمینی ذیل قواعد عام و خاص حقوق بین الملل دریا ها به تبین و تحدید حدود کنش های حاکمیتی کمک شایان می نماید فلذا در این پژوهش با مراجعه به آراء صاحب نظران از طریق روش کتابخانه ای به بررسی اعتبار عملیات های نظارتی در بستر آب های سرزمینی در خصوص کشتیرانی تجاری پرداخته است.

کلیدواژه ها:

حقوق بین الملل دریاها ، تجارت دریایی ، حاکمیت ملی ، توقیف کشتی ها ، آب های سرزمینی