مروری بر تاثیر محلول پاشی نانوذرات آهن بر روی گندم در ایران و دنیاوکاهش آلودگی زیست محیطی

در بین غلات گندم (Triticum aestivum L) گسترده ترین سطح زیر کشت را در اراضی کشاورزی سراسر جهان دارد. گندم ماده غذایی اصلی ۳۶٪ مردم جهان است و در ۷۰٪ مناطق کشاورزی جهان کشت می شود. به نژادگران توانسته اند تولید گیاهان زراعی از جمله گندم را در شرایط تنشهای محیطی از جمله خشکی و شوری افزایش دهند. اما این گونه موفقیت ها با در نظر گرفتن تغییرات آب و هوایی و افزایش مداوم نیازهای غذایی در گیاه به دلیل افزایش جمعیت دنیا کافی نیست. بخش اعظمی از خاک های ایران دارای خصوصیات آهکی بوده و مستعد بروز علائم کمبود عناصر غذایی ریزمغذی، مخصوصا آهن بر روی گندم در این مناطق گردد. در همین ارتباط مشخص شده است که مصرف عناصر کم مصرف، مخصوصا آهن، از طریق کاهش اثرات منفی یون های سمی می تواند مقاومت گیاهان را در برابر تنش های مختلف از جمله خشکی در گندم دیم افزایش دهد. نانو کودها حاوی عناصر غذایی در ابعاد یک تا ۱۰۰ نانومتر می باشند. این فناوری موجب آزادسازی بهتر و افزایش جذب عناصر غذایی موجود در کود می شود و محلول پاشی آن به راحتی قابلیت نفوذ در غشای سلولی را دارد. نانو کودها عناصر غذایی موجود در خود را به تدریج در اختیار گیاه قرار می دهند و استفاده از این فناوری علاوه بر کاهش هزینه ها به دلیل داشتن ویژگی هایی مانند سرعت حلالیت، زیاد قدرت اثر گذاری بالا و کاهش آلودگی منجر به کاهش دفعات استفاده از عناصر غذایی و حفاظت از محیط زیست می شوند. در این مطالعه سعی شده است دستاوردهای مربوط به تاثیر نانوذرات آهن بر روی گندم در مناطق مختلف ایران و سایر نقاط دنیا گرداوری شده و راهگشای تحقیقات تکمیلی توسط متخصصین این حوزه باشد.

کلیدواژه ها:

محلول پاشی نانو ذرات آهن ایران ، روی ، ایران ، محیط زیست