رویکردهای مناسب آموزشی برای پرورش مهارت خواندن در مناطق دو زبانه

دو زبانگی پدیده ای جهانی است که در اکثر کشورهای جهان وجود دارد. اصطلاح دوزبانگی به استفاده منظم از دو زبان (یا بیشتر) اطلاق می گردد که با مفهوم فردی واجتماعی به کار می رود. دو زبانگی یکی از مسایل خطیر کشورهای چند زبانه به ویژه ایران است. باتوجه به اینکه در سیستم آموزشی کشورمان کودکان دو زبانه در بدو ورود به مدرسه باید مسائل خود را به زبان فارسی حل کنند، به دلیل ناتوانی در درک مطالب به زبان فارسیهمواره در معرض خطر افت تحصیلی، گوشه گیری و ترک تحصیل قرار دارند. یکی از راهکارهای مقابله با این مسئله تعلیم و تربیت دو زبانه است. تعدادی از مطالعات خارج ازکشور در زمینه تعلیم و تربیت دو زبانه در کشورهای مختلف نشان می دهند که چنین آمورش هایی دارای نتایج مثبتی است. آمورش برای دانش آموزان اقلیت زبانی در ایران موضوعپیچیده ای شده و موجب طرح تئوری های آمورشی متقابل در این خصوص شده است. برای آموزش کودکان دارای اقلیت زبانی، فرزندان مهاجران، پناهندگان و کودکان بومی در کشورهای مختلف از رویکرد تعلیم و تربیت دو زبانه استفاده می شود. در مطالعه حاضرنیزانواع رویکردهای آموزشی دو زبانه جهت پرورش مهارت خواندن و اثربخشی هریک از رویکردها مورد بحث قرار خواهد گرفت.

کلیدواژه ها:

دو زبانگی ، مهارت خواندن ، مناطق دو زبانه