تاثیر مناطق حاشیه نشین بر حقوق رفاه اجتماعی و تغذیه کودکان

زمینه و هدف: سکونتگاه های غیررسمی که به عنوان حاشیه نشینی شناخته می شوند نمادی از فقر شهری، بازتاب دهنده چالش های اجتماعی و اقتصادی در جوامع در حال توسعه هستند. پدیده حاشیه نشینی، به ویژه در زندگی کودکان، تاثیراتی عمیق و چند بعدی بر جای می گذارد. همچنان که ضعف در سیاست گذاری و ناتوانی در اجرای برنامه های حمایتی سبب شده تا حقوق اساسی کودکان، به ویژه در زمینه های آموزش، بهداشت و تغذیه، نقض شود. لذا این مقاله به بررسی تاثیر مناطق حاشیه نشین بر حقوق رفاه اجتماعی و تغذیه کودکان می پردازد. روش: مطالعه حاضر با استفاده از روش مرور نظام مند و تحلیل محتوای ۲۲ مقاله علمی معتبر منتشرشده در سال های ۴۴۴۲ تا ۴۴۴۲، از پایگاه های Scopus، Web of Science و SID، به بررسی پیامدهای حاشیه نشینی بر رفاه و تغذیه کودکان پرداخته است. یافته ها: تحلیل داده ها نشان می دهد که محدودیت دسترسی به خدمات بهداشتی (مانند کمبود مراکز درمانی و شیوع بیماری های قابل پیشگیری)، آموزشی (از جمله ترک تحصیل حدود ۲۴ درصد از کودکان در برخی مناطق) و تغذیه ای (با نرخ سوء تغذیه مزمن تا ۲۴ درصد در مناطق محروم) همراه با کمبود منابع حمایتی و ضعف نظارت، آسیب های عمده ای به کودکان این مناطق وارد کرده است.

کلیدواژه ها:

حاشیه نشینی ، حقوق کودکان ، رفاه اجتماعی ، تغذیه ، مناطق حاشیه نشین