بررسی تاثیر فضای سبز عمومی در مجتمع های آپارتمانی بر استرس ساکنین نمونه موردی: مجتمع مسکونی (ای پی اس) شیراز

با افزایش توجه به مسائل مرتبط با سلامت در محیط های شهری، رابطه بین فضای سبز و وضعیت روانی ساکنان مجتمع های آپارتمانی مورد توجه فزاینده قرار گرفته است. این مطالعه به بررسی ادراک ساکنان از فضای سبز و واکنش های استرسی آنها در یک مجتمع آپارتمانی پرداخته است. واکنش های استرسی روانی ناشی از مشاهده دو نوع محیط - یک اتاق نشیمن داخلی و یک فضای سبز بیرونی - توسط یک آزمایش میدانی مورد بررسی قرار گرفت. شانزده زن بالغ سالم در حال مراقبت از کودک در مطالعه مقایسه ای درون گروهی شرکت کردند. برای بررسی ادراک محیط از روش تمایز معنایی (SD) و برای سنجش کمی واکنش های استرس به دو محیط از سه آزمون روانشناختی استفاده شد: «پروفایل حالات خلقی (POMS)، مقیاس تجدید احیای ادراک شده تجدید نظر شده (RPRS) و «مقیاس واکنش های شخصی زاکرمن (ZIPERS). احساس لذت، آشنایی و زیبایی در فضای سبز بیرونی نسبت به فضای داخلی امتیاز به طور قابل توجهی بالاتری را نشان داد. در تحلیل POMS، حالات خلقی مثبت بیشتری در فضای سبز بیرونی نسبت به فضای داخلی یافت شد. داده های ZIPERS و RPRS نشان داد که فضای سبز بیرونی برای بازیابی خستگی مناسب تر است زیرا احساسات منفی و استرس روانی را تا حد بیشتری نسبت به فضای داخلی کاهش می دهد. مطالعه میدانی حاضر نشان داد که فضاهای سبز بالقوه می توانند منجر به کاهش استرس روانی و احیای سلامت روان در ساکنان زن شوند. با وجود دسترسی محدود ساکنان به فضای سبز مجتمع مسکونی، بهبود وضعیت خلقی و تاثیرات مثبت بر سلامت در میان شرکت کنندگان مشاهده شد.

کلیدواژه ها:

چشم انداز سبز ، تاثیرات مرتبط با سلامت ، رفاه روانی ، ساکنان شهری