برآورد شاخص واریانس حرارتی محدوده شهری و طبقه بندی آسایش حرارتی با استفاده از دمای سطح زمین (مطالعه موردی: شهر ساری)

با توجه به اهمیت جزایر حرارتی شهری، در این پژوهش شاخص واریانس حرارتی محدوده شهری و طبقه ­بندی آسایش حرارتی در شهر ساری مورد مطالعه قرار گرفت. پس از اخذ تصاویر ماهواره لندست ۸ برای ۱۱ سال، شاخص واریانس حرارتی محدوده شهری براساس دمای سطح زمین و میانگین دما استخراج، و آسایش حرارتی براساس آن طبقه ­بندی شد. نتایج نشان داد میانگین دمای سطح زمین شهر ساری، در تاریخ ۱۷ مرداد ۱۳۹۲ دارای کمترین میزان یعنی۱/۳۰ درجه سلسیوس و بیشترین میانگین دما در ۲۱ تیر ۱۳۹۷ به میزان ۶۲/۴۰ درجه سلسیوس می ­باشد. بنابراین می­ توان دریافت که، مناطق دارای ساختمان­ های مسکونی و تجاری و پوشش­ های مصنوعی بیشترین دما را دارا می ­باشند. کمترین میزان شاخص واریانس حرارتی محدوده شهری در سطح پیکسل در ۱۰ مرداد ماه ۱۴۰۱ برابر با ۳۵۲/۰- و بیشترین مقدار آن در ۱۷ مرداد ۱۳۹۵ به مقدار ۱۲۲/۰ محاسبه شد. طبقه عالی، خوب و نرمال آسایش حرارتی در ۱۹ تیر ۱۴۰۲ دارای بیشترین پهنه به میزان ۴۹/۵۸ درصد مساحت و کمترین میزان آن در ۱۷ مرداد ۱۳۹۲ یعنی ۳۹/۵۰ درصد مساحت را دارا می ­باشد. طبقه بد، بدتر و بدترین آسایش حرارتی در ۱۷ مرداد ۱۳۹۲ دارای بیشترین پهنه به میزان ۶۱/۴۹ درصد مساحت و کمترین میزان آن در ۱۹ تیر ۱۴۰۲ به میزان ۵۱/۴۱ درصد را شامل می ­شود. براساس این نتایج می ­توان دریافت که، مناطق مرکزی شهر ساری و دیگر مناطقی از شهر که پوشش سبز کمتری دارند یا در آن­ها ساخت و سازهای غیراصولی بدون توجه به الگوهای زیست شهری انجام گرفته در طبقه پایینی از آسایش قرار می گیرند.

کلیدواژه ها:

دمای سطح زمین (LST) ، جزیره گرمایی شهری (UHI) ، شاخص واریانس میدان حرارتی شهری (UTFVI) ، زون بندی آسایش حرارتی ، سنجش از دور