ارزیابی زمین شناسی و طبقه بندی رسوبات زیرسطحی در گستره دشت اصفهان

دشت اصفهان در پهنه سنندج- سیرجان با مختصات جغرافیایی ۵۴۵۰۰۰ تا ۵۸۱۰۰۰ و ۳۶۰۶۰۰۰ تا ۳۶۲۷۰۰۰ قرار دارد. توالی رسوبی زیرسطحی در این دشت به ۴ پهنه اصلی و ۶ زیرپهنه تفکیک می شود. پهنه A، رخنمون های سنگی و توالی سنگ بستر در این دشت است. پهنه B شامل نهشته های مخروط افکنه ای است که تنوعی از رسوبات واریزه ای (B۱)، رسوبات درشت دانه تا ریزدانه دامنه ای (B۲) و رسوبات گلی خرده دار (B۳) را دربر می گیرد. پهنه C متشکل از نهشته های ریزدانه پلایایی همراه با آهک های پدوژنیک بوده که در زمین های فروافتاده، خارج از دشت آبرفتی زاینده رود ایجاد شده است. پهنه D، دشت آبرفتی رودخانه زاینده رود است که به واحدهای ریزدانه بالایی  (D۱)، درشت دانه میانی (D۲) و ریزدانه زیرین (D۳)  تفکیک می شود. رسوبات ریزدانه در شرایط آرام و ماندابی و توالی درشت دانه به واسطه جریانات سیلابی رودخانه رسوب گذاری نموده است. مسطح بودن دشت، عریض شدن بستر و بالاآمدگی سنگ بستر در بخش خاوری مسیر رودخانه به خروج رودخانه از مسیر اصلی در دشت اصفهان انجامیده که وجود نهشته های درشت دانه رودخانه ای با گردشدگی و کرویت بالا و در توالی ریزشونده به سمت بالا در زمین های مرکزی، شمالی و شمال خاوری دشت اصفهان گویای وجود کانال متروک رودخانه زاینده رود تا بخش های شمال خاوری این دشت است.

کلیدواژه ها:

پهنه رسوبی ، اصفهان ، رودخانه زاینده رود ، دشت آبرفتی ، کواترنر